آیت‌الله سیداحمد واحدی دار فانی را وداع گفت

آیت الله واحدی در سال‌های اخیر به‌دلیل کهولت سن و بیماری در تهران ساکن شده بود.

این فقیه محقق، پس از عمری جهاد و مجاهدت، امروز جمعه ۶ آبان ۱۴۰۱ به سوی معبود خویش رحلت کرد.

وی بعد از اقامت در کشور سوریه در دوران پیش از انقلاب، مدتی تولیت حرم‌های مطهر حضرت زینب(س) و حضرت رقیه(س) را عهده‌دار و امام جماعت صحن مطهر حضرت زینب بود.

از فعالیت مهم آیت‌الله واحدی در سوریه، احیاء و بازسازی قبر حضرت سکینه بنت علی(ع) در شهر “داریا”ی سوریه و عهده‌دار بودن تولیت آن مکان مقدس بوده است. این بارگاه مطهر در جریان جنگ سوریه و حمله تکفیری‌ها به شهر داریا تخریب شد.

ایشان دهه‌های متمادی مشغول تبلیغ دینی، فعالیت‌های علمی و خدمات اجتماعی در داخل و خارج از ایران بود.

مرحوم آیت الله واحدی کتاب‌های علمی متعددی به زبان‌های عربی و فارسی تألیف نمود. از جمله آثار وی می‌توان به “تعالیم الاسلام”، “الزواج الاسلامی”، “سلسله آباء النبی(ص)” و “عقل و دین” اشاره کرد.


آیا این خبر مفید بود؟

زندگینامه آیت الله واحدی(ره)

 سیداحمد واحدی جهرمی متولد ۱۳۱۱ در جهرم بود. وی از سال ۱۳۳۲، جهت ادامه‌ی تحصیلات از جهرم به قم رفت و ساکن آنجا شد و از محضر آیات میرزا هاشم آملی، شیخ عباسعلی شاهرودی، علامه طباطبایی و آیات عظام بروجردی و امام خمینی بهره برد.

یکی از فعالیت ماندگار آن فقید سعید در سوریه، بازسازی قبر منسوب به حضرت سکینه بنت امیرالمؤمنین علی(ع) در شهر “داریا” و بنای بارگاهی بر آن بود.

بخوانید:  درخشش سیدجلال در غیاب ستاره بدشانس پرسپولیس

به گزارش خبرگزاری برنا از ابنا،  آیت‌الله سیداحمد واحدی جهرمی نماینده امام خمینی(ره) در سوریه و تولیت حرم حضرت سکینه بن علی(ع) دار فانی را وداع گفت.

آیت الله واحدی همچنین از مرتبطان با مجمع جهانی اهل‌بیت (علیهم‌ السلام) بود که در اجلاس و فعالیت‌های مختلف این سازمان بین‌المللی مشارکت فعال داشت.

 آیت‌الله واحدی در سالهای پیش و پس از انقلاب اسلامی وکیل شرعی امام خمینی(ره) در سوریه بود.

نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف



منبع انتهای پیام/





 آن مرحوم مدتی تولیت حرم‌های مطهر حضرت زینب(س) و حضرت رقیه(س) را عهده‌دار و امام جماعت صحن مطهر حضرت زینب(س) بود.

وی همچنین مورد احترام علما و بزرگان این کشور و نیز مقام‌های سیاسی این کشور – مانند رئیس جمهوری، نخست‌وزیر و وزرا – بود.