در سقف بقعه، که با خط نسخ طلایی بسیار عالی و مزین شده به سوره جمعه می باشد همراه با آینه کاری های رنگارنگ، ضریح امامزاده را دربر گرفته، مچنین داخل آن صندوق نفیس و بی نظیری است که حسن بن عماد مشهور به فخر زرندی شاهکاری از قلمزنی و منبت‌کاری را رقم زده است که در حال حاضر در مزار امامزاده نیز قرار دارد.
مزار امامزاده حسین (ع) قزوین در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم شناخته و معروف شد و در قرن ششم، زیارتگاه عمومی مردم به شمار می‌رفته است که روایت است در این زمان آرامگاهی با شکوه بر روی مدفن آرامگاه وجود داشت، ولی در زمان حمله مغول و جنگ های پی در پی پس از آن آرامگاه به شدت آسیب دید و از این دوران تنها ضریح چوبی نفیسی باقی ماند که می توان آن را از شاهکارهای بی نظیر منبت کاری و گره چینی به حساب آورد.
دیدنی های شاهزاده امام حسین(ع) در قزوین
آرامگاه امامزاده حسین (ع) در وسط محوطه قرار گرفته که دارای دیواری به صورت طاق نماهای مزین به کاشی های رنگین با نام های متبرک خداوند، محمد و علی با خطوط بنایی و مشبک های کاشی‌کاری است. ایوان بزرگ مقرنس کاری و آینه کاری شده ای در مقابل در ورودی شمالی بقعه می باشد که با کاشی‌های دوره صفوی آراسته شده است.
شاهزاده حسین قزوین، که نام کامل ایشان حسین بن علی بن موسی الرضا (ع) می باشد جز کهن‌ترین مزارهای موجود در ایران و نیز از معروف ترین و باشکوه ترین اماکن زیارتی در شهر قزوین است. این آستان مقدس که می توان آن را جز زیباترین امامزاده های ایران برشمرد علاوه بر داشتن فضایی معنوی و عرفانی، محیط فوق العاده زیبایی دارد که کاشی کاری ها و آینه کاری هایش زیبایی آن را دوچندان کرده اند و دل هر بیننده ای را می برد.
باقرالسعدالسلطنه که حاکم وقت قزوین بود واگذار شد. باقر السعد السلطنه صحن قبلی را تخریب و صحن جدیدی ساخت و همچنین ایوانی با تزیینات کاشی کاری زیبا، دیواره صحن، تزیینات کاشی کاری گنبد و آیینه‌کارى فضاهاى داخلى را به مجموعه این زیارتگاه اضافه کرد. اکنون نیز امامزاده حسین(ع) با نام شازده حسین در بین مردم قزوین بسیار معروف می باشد و مردم به ایشان ارادت ویژه ای دارند.
در دوران قاجار تغییراتی در آرامگاه به وجود آمد. گنبد این امامزاده نیز به دستور فتحعلی شاه قاجار تعمیر و تزیین شد. در زمان ناصرالدین شاه و در سفری که وی از قزوین گذر می کرد، بر اساس دستور وی، کار سامان دهی محوطه به
انتهای پیام
درب ورودی امامزاده از سمت شمال است. درب چوبی زیبایی که منبت کاری شده است و قدمت آن به سال ۹۶۷ هجری قمری می رسد. ورودی امامزاده سردری بلند و زیبا به همراه ۸ مناره کوتاه و بلند دارد که در انتهای دو ضلع دیوار شمالی واقع شده و با کاشی‌کاری منحصر به فرد، منظره ای زیبا و چشمگیر را به وجود آورده است. کتیبه زینت بگیم نیز در بالا سردرب جنوبی قرار دارد.
بعد از انتخاب قزوین به عنوان پایتخت در زمان شاه طهماسب، توجه خاصی به امامزاده شاهزاده حسین شد و دستور بازسازی آن نیز داده شد. دختر شاه طهماسب، زینت بیگم، نیز علاقه بسیاری به امامزاده شاهزاده حسین داشت که به دستور وی، کتیبه ای از جنس کاشی معرق ساخته و در صندوق چوبی نفیس و زیبایی بر مزار ایشان نصب شد.
امامزاده شاهزاده حسین در خیابان سلامگاه یا باب الجنه شهر قزوین واقع شده است.
