آدام بود، محقق ارشد ANU و دانشجوی دکترا گفت: در این مطالعه مکانیسم‌هایی را که باعث عشق عاشقانه می‌شوند، روشن می‌کند. ما در واقع خیلی کم درباره تکامل عشق عاشقانه می‌دانیم در نتیجه هر یافته‌ای که درباره تکامل عشق عاشقانه به ما می‌گویند، قطعه مهمی از پازل است که تازه شروع شده است.
فیل کاوانا، استاد دانشگاهی دانشگاه کانبرا و معاون UniSA گفت: این مطالعه نشان می‌دهد که عشق عاشقانه با تغییرات در رفتار و همچنین احساسات مرتبط است. ما نقش اکسی توسین را در عشق عاشقانه می‌دانیم، زیرا وقتی با عزیزان ارتباط برقرار می‌کنیم، امواج آن در سراسر سیستم عصبی و جریان خون ما گردش می‌کند. با این حال روشی که عزیزان اهمیت ویژه‌ای دارند، به دلیل ترکیب اکسی توسین با دوپامین است، ماده شیمیایی که مغز ما در طول عشق عاشقانه آزاد می‌کند.اساساً عشق مسیرهای مرتبط با احساسات مثبت را در مغز فعال می‌نماید.
در اولین مطالعه جهان که ارتباط بین سیستم فعال سازی رفتاری مغز انسان (BAS) و عشق عاشقانه را بررسی کرد، محققان ۱۵۵۶ جوان را که به عنوان “عاشق” شناخته شده بودند، مورد بررسی قرار دادند.
انتهای پیام/
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ به خوبی شناخته شده است که عشق عاشقانه مغز را تغییر می‌دهد و به اصطلاح هورمون عشق اکسی توسین را آزاد می‌کند که مسئول سرخوشی است که هنگام عاشق شدن احساس می‌کنیم. محققان استرالیایی با بررسی ساز و کار مغز در تعیین اندازه دوست داشتن افراد مورد علاقه به نتایج جالبی دست یافته‌اند.
مرحله بعدی تحقیق شامل بررسی تفاوت بین مردان و زنان در رویکرد آن‌ها به عشق و یک نظرسنجی جهانی است که چهار نوع مختلف عاشق عاشقانه را شناسایی می‌کند. مطالعه “عشق عاشقانه و حساسیت سیستم فعال سازی رفتاری به یک عزیز” در علوم رفتاری منتشر شده است.
تصور می‌شود که عشق عاشقانه برای اولین بار حدود پنج میلیون سال پیش پس از جدایی ما از اجدادمان، میمون‌های بزرگ، ظاهر شد. ما می‌دانیم که یونانیان باستان در مورد آن بسیار فلسفه می‌کردند و آن را به عنوان یک تجربه شگفت انگیز و همچنین آسیب زا می‌شناختند. قدیمی‌ترین شعری که تا به حال بازیابی شده بود در واقع یک شعر عاشقانه بود که به حدود سال ۲۰۰۰ قبل از میلاد تعلق داشت.
تصور می‌شود که عشق عاشقانه برای اولین بار حدود پنج میلیون سال پیش پس از جدایی ما از اجدادمان ظاهر شد. ما می‌دانیم که یونانیان باستان در مورد آن بسیار فلسفه می‌کردند و آن را به عنوان یک تجربه شگفت انگیز و همچنین آسیب زا می‌شناختند. قدیمی‌ترین شعری که تا به حال بازیابی شده بود در واقع یک شعر عاشقانه بود که به حدود سال ۲۰۰۰ قبل از میلاد تعلق داشت.
بود در ادامه گفت: ما در واقع خیلی کم درباره تکامل عشق عاشقانه می‌دانیم. در نتیجه هر یافته‌ای که درباره تکامل عشق عاشقانه به ما می‌گوید، قطعه مهمی از پازل است که تازه شروع شده است.
سوالات نظرسنجی بر واکنش عاطفی به شریک زندگی شان، رفتارشان در اطرافشان و تمرکز آن‌ها بر عزیزانشان بیش از هر چیز دیگری متمرکز بود.
به نظر می‌رسد که وقتی عاشق هستیم، مغز ما واکنش متفاوتی نشان می‌دهد. این موضوع محبت‌های ما را به مرکز زندگی ما تبدیل می‌کند.