توسعه گردشگری با استفاده از ظرفیت «اقوام ایرانی»

برای مثال تنوع غذا در ایران مثل گره‌های یک فرش زربافت ابریشمی است، نمی‌توانید بگویید که خوزستان بهترین است یا سیستان و بلوچستان بدترین، به هرجایی در ایران که سفر کنید فرهنگ و تمدن آنجا آن چنان برایتان جذاب و پر از تلنگر خواهد بود که عشقی عمیق را بین شما و فرهنگ و تمدن آن منطقه ایجاد می کند.

تنوع اقوام ایرانی یک ثروت تمام نشدنی برای ایران است

جذابیت آداب و رسوم اقوام ایرانی برای توریست های خارجی

اما واقعاً تا چه اندازه توانسته ایم از این ظرفیت در پیوند با گردشگری استفاده کنیم؟ آیا صرفاً برپایی جشنواره ها و همایش های مقطعی می تواند راهگشا باشد؟ ما باید بدانیم که ثروت ملیِ بدون پایان مان تمدن، فرهنگ، طبیعت و آداب و معاشرت ماست، شاید اگر ما تلاش کرده بودیم تا اقتصاد زیباتر، پول‌سازتر و هیجان‌انگیزتری را از این میراث فرهنگی نشان دهیم امروز اینها هم مثل نفت و گاز ارزش داشت.

تأکید بر تنوع فرهنگی و پذیرش فرهنگ های قومی و محلی یکی از نکاتی است که در اولین منشور حقوق بشر از سوی کوروش به آن اشاره شده و این موضوع، در آثار به جای مانده از ایران عصر باستان همچون تخت جمشید به چشم می خورد.