امروزه، بیشتر تخمین‌ها پیش‌بینی می‌کنند که حدود ۲ تا ۲.۵ درصد از جمعیت جهان به نوعی از این اختلال شناختی مبتلا هستند اما با این حال، طبق تحقیقات جدید دانشگاه هاروارد، ممکن است این عارضه آنطور که تصور می‌شد نادر نباشد. از آنجایی که این بیماری در سال‌های اخیر توجه رسانه‌های بیشتری را به خود جلب کرده است، افراد بیشتری برای بیان مبارزات شخصی خود با نابینایی صورت پیش قدم آمده‌اند. بیش از نیمی از کسانی که فکر می کنند با این عارضه متولد شده اند، رایج ترین استانداردهای تشخیصی را رعایت نمی کنند. این موارد خفیف‌تر در تحقیقات گنجانده نشده و با این حال به وضوح در سطح جمعیت برجسته هستند.
به گزارش برنا؛ این غریزه ابرقدرتمند برای بسیاری از ما آنقدر بدون دردسر اتفاق می افتد که هرگز به آن فکر نمی کنیم. برخی از افراد در تمام زندگی خود با یک وضعیت اسرارآمیز به نام پروسوپاگنوزی رشدی دست و پنجه نرم می کنند که در آن چهره های شناخته شده ناآشنا به نظر می رسند، یا چهره های غریبه به طرز عجیبی قابل تشخیص به نظر می رسند. برخی که به اصطلاح به کوری صورت مبتلا هستند حتی نمی توانند خود را در آینه تشخیص دهند.
جوزف دیگوتیس (Joseph DeGutis) روانپزشک دانشگاه هارواردو محقق این مطالعات توضیح می دهد: این یافته ها در چندین سطح مهم است. اولاً، اکثر محققان از معیارهای تشخیصی بیش از حد سختگیرانه استفاده کرده و به بسیاری از افرادی که مشکلات قابل توجهی در تشخیص چهره در زندگی روزمره دارند، به اشتباه گفته شده است که پروسوپاگنوزیا ندارند.
نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف
