این لباس در گروه رباتهای نرم قرار میگیرد. رباتهای نرم، ماشینهای خودکار و قابل برنامهریزی هستند که از مواد انعطافپذیر مانند لاستیک، سیلیکون یا پارچه ساخته شدهاند. پژوهشگران در سالهای اخیر، طراحی رباتهای نرمی را آغاز کردهاند که شاید بتوانند در کنار انسان کار کنند. این رباتها معمولا با دقت کمتری نسبت به همتایان فلزی سفت خود حرکت میکنند، اما لمس ملایمتری دارند.
پژوهشگران برای ساخت نمونه اولیه این لباس، ۱۰۰ متر نایلون خریدند. ونسا سانچز، دانشمند علوم مواد دانشگاه استنفورد و از پژوهشگران این پروژه گفت: ممکن است این مقدار پارچه زیاد به نظر برسد، اما تامینکنندگان معمولا ترجیح میدهند در هر زمان، حداقل یک کیلومتر را بفروشند. آنها به نیازهای ناچیز دانشگاهیان عادت نداشتند.
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ محققان آمریکایی در پژوهش جدیدی سعی کردهاند تا قابلیتهای رایانه معمولی را در یک لباس ادغام کنند که به تراشه، باتری و سایر تجهیزات الکترونیکی نیازی ندارد.
علاوه بر این، یک رایانه پارچهای نسبت به رایانههای نیمهرسانا، انعطافپذیرتر است. پژوهشگران برای آزمایش استحکام لباس، قسمتی متشکل از چند کیسه پارچهای را در یک کیسه مشبک گذاشتند و آن را ۲۰ بار در ماشین لباسشویی قرار دادند. همچنین، آنها با یک وانت تویوتا تاکوما مدل ۲۰۰۲ از روی آن عبور کردند.
وی افزود: این کار، یک چالش عملی به شمار میرود، زیرا ممکن است چیزی دریافت کنیم که واقعا خوب کار کند، اما فقط هر چند ماه یک بار میتوانیم نمونهای از آن را دریافت کنیم.
این لباس حاوی آردوینو یا تراشههای نیمهرسانا نیست و به باتری نیازی ندارد. پرستون و گروهش، تکههایی از یک پارچه تافته نایلونی تجاری را برش دادند و آنها را به هم چسباندند تا کیسههایی بادی به اندازه نصف یک کارت ویزیت را تشکیل دهند.
پژوهشگران امیدوارند که مقیاس کار آنها بعدا افزایش یابد. پرستون گفت که آنها در مراحل آغازین تشکیل یک شرکت هستند تا این فناوری را در دسترس مصرفکنندگان قرار دهند. همچنین، آنها میخواهند ایمنی این لباسها را در آزمایشهای بالینی بررسی کنند تا مردم بتوانند آنها را در محیطهای پزشکی مورد استفاده قرار دهند.
مهندس مکانیک دانشگاه رایس، دن پرستون و گروهش یک لباس مشکی براق ابداع کردهاند که کار خود را بدون نیاز به وسایل الکترونیکی انجام میدهد. این لباس میتواند با فشار یک دکمه، کلاه خود را بالا و پایین ببرد و حاوی یک حافظه ساده به اندازه یک بیت است که دادهها را ذخیره میکند. به گفته پرستون، این یک فناوری بادوام غیر الکترونیکی در یک دستگاه مبتنی بر پارچه است.
کاری که لباس میتواند انجام دهد، تا اینجا ساده است، اما گروه پرستون این قطعات را طوری طراحی کردهاند که دستگاههای آینده بتوانند آنها را به طور متوالی برای انجام وظایف محاسباتی پیچیدهتر به کار ببرند. به عنوان مثال، این لباس در آینده میتواند دارای یک حسگر دما باشد و بررسی حسگر را نیز در قابلیتهای خود بگنجاند.
نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف