پژوهشگران توانایی میلی رباتها را برای ارسال یک دارو در درون شکم یک مانکن بررسی کردند. به محض اینکه ربات در محل مورد نظر قرار گرفت، داروی فرضی را باز کرده و در محل آزاد کرد. از آنجا که این وسیله با استفاده ژلاتین محلول در آب ساخته شده است، به سادگی پس از دو روز قرار گرفتن در آب تجزیه میشود و تنها ذرات ریز مغناطیسی را رها میکند.