تروپوسفر مشتری، جایی است که ابرها شکل می گیرند و طوفان ها به راه می افتند. برای درک این فعالیت آب و هوایی، دانشمندان باید خواص خاصی از جمله باد، فشار، رطوبت و دما را مطالعه کنند. آنها از زمان ماموریت های پایونیر 10 و 11 ناسا در دهه 1970 می دانستند که به طور کلی، دمای سردتر با نوارهای روشن تر و سفیدتر مشتری (معروف به مناطق) مرتبط است، در حالی که نوارهای قهوه ای-قرمز تیره (معروف به کمربند) مکان های گرمتر هستند. اما مجموعه داده‌های کافی برای درک اینکه چگونه دما در بلندمدت تغییر می‌کند وجود نداشت.
اورتون و همکارانش این مطالعه را در سال 1978 آغاز کردند. در طول دو دهه اول مطالعه، اورتون و هم تیمی‌هایش به نوبت به آن رصدخانه‌ها سفر کردند و اطلاعاتی را در مورد دما جمع‌آوری کردند که در نهایت به آنها اجازه می‌داد نقاط را به هم متصل کنند. (در اوایل دهه 2000، برخی از کارهای تلسکوپ را می توان از راه دور انجام داد.)
خبرگزاری برنا-زهرا وجدانی؛ دانشمندان طولانی‌ترین مطالعه ردیابی دما را در تروپوسفر فوقانی مشتری، لایه‌ای از جو که آب و هوای سیاره غول‌پیکر در آن رخ می‌دهد و ابرهای راه راه رنگارنگ آن شکل می‌گیرد، به پایان رسانده‌اند. این کار که طی چهار دهه با پیوند داده‌های فضاپیمای ناسا و رصدهای تلسکوپ زمینی انجام شد، الگوهای غیرمنتظره‌ای را در چگونگی تغییر دمای کمربندها و مناطق مشتری در طول زمان یافت. این مطالعه گام بزرگی به سوی درک بهتر آنچه که آب و هوا را در بزرگترین سیاره منظومه شمسی ما هدایت می کند و در نهایت قادر به پیش بینی آن است.
سوال بزرگ‌تر این است که آیا می‌توانیم روزی این را به سایر سیارات غول پیکر تعمیم دهیم تا ببینیم آیا الگوهای مشابهی ظاهر می‌شوند یا خیر.
این مطالعه همچنین ارتباط اسرارآمیزی را بین تغییرات دما در مناطقی که هزاران مایل از هم فاصله دارند نشان داد
لی فلچر از دانشگاه لستر انگلستان، یکی از نویسندگان این مقاله گفت: «ما اکنون یک بخش از معما را حل کرده‌ایم، و آن این است که جو این چرخه‌های طبیعی را نشان می‌دهد. برای درک اینکه چه چیزی این الگوها را هدایت می کند و چرا آنها در این مقیاس های زمانی خاص رخ می دهند، باید هم در بالا و هم در زیر لایه های ابری کاوش کنیم.