شماره 10 روایت ضعیف از یک حماسه

سردرگمی فیلم در نیم ساعت نخست به لحاظ فضاسازی و شخصیت پردازی آن را به برداشتی شتاب زده از روایت زندان های جنگ های جهانی در کشورهای اروپای شرقی شبیه کرده بود. تصاویر کلیشه ای از اسرای بدون هویت مشخص ایرانی و سربازان عراقی، رفتارهای بدون منطق در اعمال خشونت، فقدان منطق روایی رفتارها و کنشهای شخصیت های اصلی، نداشتن خط داستانی ورود افراد گوناگون بدون توجیه درست فیلم شماره 10 را در یک سوم ابتدایی آن به محصولی آشفته مبدل کرده است. البته در ادامه و پس از شبیه تر شدن بازی مجید صالحی به شخصیت خودش بازی او و حسام منظور را باور پذیرتر شد. تاکید بی دلیل اثر بر بزدل بودن رزمندگان ارتشی اشکال جدی دیگر در فیلم نامه بود، به گونه ای که کریم که خبرچینی میکند خود را عضو تیپ 92 زرهی ارتش معرفی کرده است، شماره ده نیز خود را نیروی ارتش معرفی می کند و میگوید نه رژیم برای او مهم است نه سازمان (سازمان منافقین). شماره 10 می گوید، اگر موفق به فرار شود در جایی پنهان خواهد شد تا آبها از آسیاب بیافتد چون می داند در صورت بازگشت کسی او را باور نخواهد کرد و حتما متهم به جاسوسی خواهد شد.