هیئات جدید به جای مکان های معنوی ثابت نظیر مساجد و امامزاده ها، در مکان های عمومی زندگی نظیر تکیه های خیابانی، دانشگاه ها، فرهنگسراها و حتی مکان های تفریحی نظیر ورزشگاه ها و پارک ها برپا میشود. از جمله ویژگی این مکان های جدید فقدان عقبه‌ی معنوی دینی و غیرثابت بودن است.
مجید محمدزمانی پژوهشگر حوزه رسانه و افکار عمومی به مناسبت دیدار مقام معظم رهبری با مادحین اهل بیت در گزارشی به تحقیق درباره مداحی با سبک وسیاق روز پرداخته است.مداحی امروز باید محتوا، مخاطب و محیط و فضای اثرگذار متناسب خود را انتخاب کرده و از مزیت های هر دو رویکرد سنتی و پاپ استفاده نماید. در کنار هیئات عمومی ، نیازمند رشد هیئات تخصصی هستیم تا بتوانند مرجعیت اجتماعی و تربیت تخصصی مخاطبین خود را پیگیری کنند. نگاه به گروه های تخصصی مخاطب باید جایگزین نگاه توده ای و بازاری به مخاطب گردد.
با ذکر این مقدمات، در ادامه جهت بررسی فقهی حرمت یا حلیت تولید و پخش محصولات هنری مرکب از مداحی با آلات موسیقی، به بیان برخی ادله می پردازیم:
- انحراف در تربیت عواطف و ذائقه حسی و ایجاد گرایش به فرهنگ غربی در میان مخاطبین
مساله مخاطب در هیئت
با توجه به این حکم، هر کاری که موجب ترویج موسیقی در جامعه گردد، نظیر همراه سازی هنر مداحی با آلات موسیقی، جائز نیست، چرا که ترکیب مداحی با آلات موسیقی، خواسته یا ناخواسته موجب شیوع و ترویج موسیقی می گردد. این پدیده علاوه بر خروج مداحی از مسیر سنتی آن، می‌تواند موجب ترویج و عادی سازی موسیقی در میان آحاد جامعه خصوصا جوانان مومن گردد.
ملاک تعلق حکم حرمت
همچنین این قطعات موجب می گردد در نزد عرف، جایگاه مقدس و اثرگذار مداح در تربیت اجتماعی در حد یک آواز خوان تنزل یابد. این در حالی است که متون و آیین مقدس باید خود اصل قرار گرفته و به واسطه فضایی خارج اصل خود مورد تفسیر قرار نگیرند و همچنین خوانندگان متون مقدس نظیر قرّا و مادحین، نباید کاری انجام دهند که موجب کاهش شأن مقدس اجتماعی آنان و به تبع کاهش اثرگذاری آنان در تربیت معنوی اجتماعی گردد.
باید توجه داشت تقسیم مداحی ها و هیئات به دو دسته سنتی و مدرن، به لحاظ دوره ی زمانی نیست، بلکه به لحاظ ویژگی های متمایز این جریان است. از این رو ممکن است، حتی برخی از هیئات جدید، به واسطه ویژگی هایی جز هیئات سنتی به حساب آیند. لازم به ذکر است این دو جریان در دو سر طیف قرار دارند و بسیاری از هیئات در دوره های مختلف در میانه این طیف یا متمایل به یک سو می گردند.
جمعی از مداحان و شاعران اهل‌بیت علیهم‌السلام در آستانه خجسته سالروز ولادت با سعادت حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها هفته ی گذشته با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند.
هیئات سنتی غالبا در فضاها و مکان های خاص معنوی نظیر مسجد، امامزاده و خانه عالمان دینی به صورت ثابت برگزار می شوند. در هیئات سنتی، اصل بر حضور واعظ روحانی ثابت است و مادحین می توانستند متغیر باشند.
دوره پس از جنگ، دوره بازبینی در سنت های مرسوم و گفتمان دینی حاکم توسط جوانان نسل جدید بود و با رشد روز افزون هیئات و رقابت ایشان با هم، انواع متنوع مداحی، فارغ از گفتمان های سیاسی و حماسی دوران آغاز انقلاب تولید گردید. همچنین با تغییر شرایط نسلی در دهه 80 و با حضور دولت اصلاحات و شرایط باز ایدئولوژیک این دهه، متون مداحی تحت تاثیر نیازهای فرهنگی- سیاسی نسل جدید، با آزادی بیشتری از ساختار سنتی حاکم، رشد نمودند. در این دوره با حضور جوانان در حوزه های جدید التاسیس عمومی، هیئات سنتی از برخی محیط های اجتماعی دور و به تبع سطح ارتباط ایشان با مخاطبین جوان کاهش یافت. در این دوره با حضور مادحینی جدید نظیر نریمان پناهی، رضا هلالی، سید جواد ذاکر، مداحی فرمی ریتمیک می گیرد و هیئات با تمرکز نوحه خوانی و حضور کم رنگ روضه و واعظ روحانی برگزار می گردد. مداحی های عامه پسند(پاپ) جدید با نقد فهم رسمی و سنتی از متن دینی و توجه جدی به زندگی روزمره و اعتقادات عمومی و عینی و خودمانی، موجب بازنگری در فهم دین شدند(بهار، 1390، 225 -228).
باید توجه کرد تاثیرات ناشی از یک پدیده ی هنری یا محتوای رسانه ای، ناشی از تعامل سه عامل موضوع هنری(شامل محتوا و فرم)، مخاطب و محیط مواجهه است. از برآیند و خروجی تعامل این سه عامل، تاثیر ضلالت یا هدایت بر مخاطب شکل می گیرد. اگر برآیند این تعامل موجب اضلال شناختی، گرایشی، حسی یا رفتاری مخاطب نگردد، ساخت و تولید این پدیده ی هنری یا رسانه ای بلا اشکال است، اما اگر برآیند این تعامل موجب ضلالت مخاطب گردد، تولید این آثار هنری یا رسانه ای جایز نمی باشد.
رهبر انقلاب در بخشی از سخنان خود در این دیدار تاکید کردند: مدّاحی اهل بیت علیهم‌السلام میراث ماست، میراث شیعه است. بله، معلوم نیست که کمیت و دعبل و سید حمیری مثلاً با آهنگ میخواندند، اما شعر میگفتند و شعر میخواندند و معارف اهل بیت را منتشر میکردند. شما مداحان آمدید این را تبدیل کردید به یک هنر مرکّب. مدّاحی امروز یک هنر ترکیبی است. هنر است؛ یعنی زیبایی است. هم زیبایی است، هم زیباسازی است. شما چند هنر را با هم جمع کردید، مجموع اینها میشود مدّاحی. صدای خوش، شعر خوب، بعد آهنگ خوب
نگاه به گروه های تخصصی مخاطب باید جایگزین نگاه توده ای و بازاری به مخاطب گردد، چرا که سطح علمی- معرفتی، نیازها و حوزه فعالیت های مخاطبین متفاوت و تخصصی شده است. از این رو در کنار هیئات عمومی ، نیازمند رشد هیئات تخصصی هستیم تا بتوانند مرجعیت اجتماعی و تربیت تخصصی مخاطبین خود را پیگیری کنند.
یا ابالفضل که میگم عشقو از سر میگیرم
صرف وجود جذابیت در هنری، توجیه گر حکم جواز تولید و ترویج آن هنر نمی گردد. جهت بررسی فقهی حرمت یا حلیت تولید و عرضه قطعات مرکب از مداحی با موسیقی باید سه عامل مخاطب، مداح و فضای مداحی مورد تحلیل قرار گیرد
مداحی را به صورت یک کار صرفاً سطحی، شکلی، ظاهری در آوردن، آن را عبارةٌاخرای تقلید از یک کار مبتذل غربی قرار دادن، هیچ جائز نیست. این را توجه بکنند، بخصوص جوانها که توی این صراط وارد میشوند. هیچ اشکالی ندارد که از شعری با زبان مردم استفاده شود، لیکن با مضمون درست، با مضمون صحیح. اگر چنانچه مداح و خواننده ما و ستایش‌گر اهل بیت (علیهم‌السّلام) از کسانی که خودشان غرق در حیرت و بدبختی اند – وادی هنری غرب، بخصوص هنر موسیقی شان که به ابتذال کشانده شده – و در وادی حیرت و سردرگمی شیطانی و نه حیرت رحمانی هستند، این کار شریف و پاکیزه و مقدس را الگوگیری کرد، این کار ناسزاوار است؛ کار ناشایستی است(خامنه ای، بیانات 4/4/1387)
صرف وجود جذابیت در هنری، توجیه گر حکم جواز تولید و ترویج آن هنر نمی گردد. جهت بررسی فقهی حرمت یا حلیت تولید و عرضه قطعات مرکب از مداحی با موسیقی باید سه عامل مخاطب، مداح و فضای مداحی مورد تحلیل قرار گیرد
ودر پایان باید گفت : آنچه گفته شد در مورد هیئات و مادحین سنتی و عامه پسند بیانگر دو سر یک طیف است و بسیاری از هیئات و مادحین در دوره های مختلف خود، در میانه و یا متمایل به یک سوی این طیف شده اند.
محتوای مداحی پاپ به جای نقل وقایع گذشته دینی، روایتگر حس شخصی مخاطبین با اهل بیت است. به طور مثال به جای بازگویی ادب، غیرت و شجاعت دینی حضرت عباس در ضمن ذکر وقایع تاریخی، به ابراز احساسات خود نسبت به وی می پردازد. مادحین جدید، خیلی خود را محدود به استفاده از اشعار و دستگاه های کلاسیک نمی دانند و گاهی ترجیح می دهند از شعر سپید استفاده نمایند. در مداحی پاپ سبک و فرم غلبه و اولویت بر متن و محتوا دارد. از این رو گاهی اوقات شاهد مداحی هایی با سبک زیبا و جذاب اما بی محتوا هستیم.
این هیئات بزرگ از هر ابزار عامه پسندی برای پیش برد مداحی خود استفاده می کنند. شاید آخرین ابزارهای امروزی آنان استفاده از آلات موسیقی در هیئات، فیلمبرداری حرفه ای، استفاده از استیج و استدیو در تولید ویدئو کلیپ‌هاست.
این یادداشت با نگاهی کلان به دو جریان مداحی سنتی و مداحی عامه پسند(پاپ) در ارتباط گیری با مخاطب، به بررسی خاستگاه و خلاهای این ارتباط پرداخته تا محمل گفتگویی جهت ساخت هیئتی متناسب با اقتضائات روز مخاطبین قرار گیرد.
رهبر معظم انقلاب در دیدار با مادحین در خصوص حفظ محیط مداحی و جایگاه مقدس مداحی می فرمایند:
در روایتی نبی اکرم می فرماید: اِقْرَءُوا اَلْقُرْآنَ بِأَلْحَانِ اَلْعَرَبِ وَ أَصْوَاتِهَا وَ إِیَّاکُمْ وَ لُحُونَ أَهْلِ اَلْفِسْقِ وَ أَهْلِ اَلْکَبَائِرِ فَإِنَّهُ سَیَجِیءُ مِنْ بَعْدِی أَقْوَامٌ یُرَجِّعُونَ اَلْقُرْآنَ تَرْجِیعَ اَلْغِنَاءِ وَ اَلنَّوْحِ وَ اَلرَّهْبَانِیَّةِ لاَ یَجُوزُ تَرَاقِیَهُمْ قُلُوبُهُمْ مَقْلُوبَةٌ وَ قُلُوبُ مَنْ یُعْجِبُهُ شَأْنُهُمْ .[2]
این نوع مداحی با رشد مداحان جوان از نیمه های دهه 70 آغاز شد. جوانانی که غالبا به صورت سنتی آموزش مداحی ندیده اند، از این رو برخی از آنان برای تولید محتوا به ناچار، از خوانندگان پاپ تقلید می کنند. برخلاف مداحان سنتی که بیشتر عبا یا کت بر تن دارند، مداحان جدید، پوششی معمولی و جوان پسند داشته و از زبان بدن در مداحی استفاده می کنند
با رشد سواد اجتماعی، آموزش های تعاملی و شکل‌گیری فضای گفتگوی عمومی در مورد مسائل اجتماعی، مخاطبین نسل جدید دیگر با آموزش های یک طرفه و توده ای ارتباط برقرار نمی کنند و دیگر پاسخ های کلی و سطحی به مسائل پیچیده اجتماعی مخاطبین دردی از متن جامعه دوا نمی کند.
مداحی امروز زمانی می تواند در کارکرد اجتماعی خود موفق باشد که بتواند محتوا، مخاطب و محیط و فضای اثرگذار متناسب خود را انتخاب کرده و بسازند و از مزیت های هر دو رویکرد سنتی و پاپ استفاده نماید.
امر امام خود را باید به جان خریدن، باید ره خطر را تا کربلا بریدن
اگر فضا، فضای دینی است، فضای معنوی است، فضای گناه نیست، این آواز در آنجا لهوی نخواهد بود، فلایکون محرما، اما اگر فضا، فضای غیر دینی است، فضای لاابالیگری است، فضای فسق و فجور است، آنگاه این فضا تاثیر می گذارد در اینکه این آواز لهوی باشد(خامنه ای، 1398، 269)
مداحی پاپ غالبا برخاسته از نیازهای فرهنگی نسل جدید مخاطبینی است که به دنبال ایجاد هویت خود با قرائتی جدید از دین می باشد. از این رو انتخاب این نوع مداحی هم بیانگر اعتراض به سنت است و هم در جهت ساخت هویتی متمایز و از آن طرف هر مداحی نیز تلاش می کند سبک ویژه و متمایز خود را تقویت کند تا بتواند برای خود و مخاطبینش، هویتی متمایز و جدید ایجاد نماید. بیشتر مخاطبین این هیئات، به دنبال سبک های نوحه هستند تا روضه خوانی. از این رو بیشتر وزن این هیئات بر محور نوحه است و مقایسه سبک مادحین با هم پدیده ای متعارف است.
در عصر حاضر با ظهور مدرنیته و تحول در ساختارهای ارتباطی و رسانه ای، هنر مداحی دست خوش تحولاتی متفاوت قرار گرفته است. از جمله تحولات سال های اخیر می توان به استفاده برخی از مادحین از فضای استدیو برای خواندن و یا ترکیب آلات موسیقی با صدای مداحی جهت ساخت تولیدات هنری اشاره کرد. این تولیدات گاهی شامل ترکیب آلات موسیقی و ادعیه نیز شده که حتی از رسانه ملی نیز پخش می گردند.
در پایان یادآوری این نکته ضروری است که نباید به صرف اینکه تولید آثار مرکب از مداحی و نواختن آلات موسیقی مورد پسند و علاقه مخاطبین است، حکم به ضرورت تولید این قطعات داد. گاهی منشا ضرورت تولید آثار متنوع هنری و رسانه ای، پاسخ‌گویی به نیازهای جدید عرف و اقتضائات جامعه است، اما گاهی منشا این ضرورت سازی، پاسخ گویی به امیال درونی انسان و تغییر عرف امروز جامعه اسلامی است. از این رو باید بین ضرورت برساخته و ضروت خود ساخته تفاوت قائل بود.
مادحین سنتی، بیشتر در دستگاه سنتی آواز به اجرا می پردازند و فن مداحی را در ذیل استاد به صورت رابطه استادی شاگردی طی می کنند. این آموزش شاید چندین سال به طول بکشد و از این رو غالب این مادحین، در سنین بالا، دارای هیئت مستقل می شوند. بنابراین بین ایشان و مستعمین جوانشان اختلاف نسلی وجود دارد. مخاطبین این هیئات غالبا به منظور افزایش معرفت و تربیت دینی در این مجالس حضور پیدا می کنند و رابطه “استاد و شاگرد” و ” مربی- متربی” در این هیئات حاکم است. این ارتباط غالبا ارتباطی یک طرفه با مخاطب است که موجب تربیت علمی و عملی مخاطبین در بلند مدت می گردد.
باید به این نکته توجه داشت که کارکرد هیئات و مجالس اهل بیت، علاوه بر رشد فکری مخاطبین، تربیت عواطف و ذائقه حسی مخاطبین نیز است. تولید قطعات مرکب از آلات موسیقی و مداحی چه در استدیو و چه در محیط هیئات، موجب انحراف در تربیت حسی مخاطبین و عادی سازی استفاده از آلات موسیقی در مجالس اهل بیت می گردد.
تولید و ترویج این قطعات جدید، موجب می گردد شأن مقدس مداحی در حد آواز خوانی و مداح در حد آوازخوان در نزد عرف تنزل و به تبع اثرگذاری آنان نیز در تربیت معنوی جامعه کاهش باید. و این کاهش شأن و اثرگذاری اجتماعی شعائر، مخالف با “تعظیم شعائر” است. تقدس زدایی و تضعیف شأن اجتماعی مداحی و جایگاه اثرگذار مداح، موجب تضعیف اثرگذاری رسانه مهم تشیع در تربیت معنوی جامعه و موجب تضعیف عزاداری سنتی مورد تایید ائمه اطهار و متشرعه می گردد. از این رو با توجه به روایت “باب یوهن به الحق”(روایت امام صادق(ع) در تحف العقول)، تولید و پخش این قطعات مرکب، از آنجا که موجب تضعیف شأن اجتماعی و کاهش اثرگذاری معنوی شعائر دینی می گردد، جایز نمی باشد.
باید به خیمه گاه مولا حسین رسیدن، در راه عشق ورزی باید بلا کشیدن
ز مستی به زیر لوای ابالفضل
باید دانست بسیاری از تغییرات فرهنگی، تغییراتی آهسته و تدریجی هستند. شاید بنانهادن برخی از امور در ابتدا موجب ایجاد انحراف کمی از خطوط شریعت گردد، اما به مرور این زاویه انحراف بیشتر شده و مسیر اصلاح سخت‌تر میشود، از این رو، دین اسلام با صراحت در برابر آغاز و شیوع انحرافات می ایستد و همگان را از این کار نهی می کند. براساس روایت نبوی[3] اگر فردی، با انجام و ترویج فعل حرامی آن را به سنت اجتماعی تبدیل کند، نه تنها وزر گناه خود بلکه وزر گناه ادامه دهندگان این مسیر نیز تا ابد به حساب بنیان‌گذاران و ترویج دهندگان آن نوشته خواهد شد.
به طور مثال در مداحی گفته شده:
آهنگ خوب به معنای تقلید از آهنگ موسیقی‌های لهویِ مضلّ عن سبیل اللَّه نیست؛ این را توجه داشته باشید. بعضی از آهنگها، آهنگهای بدی است، آهنگهای غلطی است، آهنگهای لهوی است؛ این را نباید به وادی حرفه‌ی مداحی و خواندن مداحی کشاند (3/3/1390)
- تضعیف و تغییر جایگاه اجتماعی مداحی
تاثیرات برخاسته از مواجهه مخاطب با پدیده ی هنری یا محتوای رسانه ای، گاهی به صورت مستقیم و فوری ایجاد نمی شود، بلکه در طول زمان دارای تاثیرات انباشتی است. از این رو باید به تاثیرگذاری این پدیده ها در طول زمان توجه کرد.
محیط و بستر مواجهه با آثار هنری یا رسانه ای، عاملی مهم بر ایجاد یا تغییر تاثیر هدایت یا ضلالت آن محتوا بر مخاطب است. به طور مثال خواندن یک بیت عرفانی در مجلس وعظ و یا خواندن همان بیت در مجلس معصیت دو گونه برداشت و اثر متفاوت بر مخاطب ایجاد می کند. بنابراین مجلس، وضعیت، فضا و بستر عرضه هنر(مداحی) و محتوای رسانه ای نیز باید مورد توجه قرار گیرد(خامنه ای، 1398، 453 و269). چنانچه رهبر انقلاب در درس خارج غنا خود می فرمایند:
رهبر معظم انقلاب نسبت به عدم تقلید از فرهنگ غربی در مداحی خطاب به مادحین می فرمایند:
با توجه به دلالت این روایت، باید سبک و کیفیت صوت قاری در خدمت و هماهنگ با محتوا باشد و نباید از سبک های غیر بومی برای حتی قرائت قرآن استفاده کرد، چرا که سبک و کیفیت آهنگ می تواند موجب ضلالت مخاطب حتی از مضامین دینی گردد.
در ابتدا باید گفت با بررسی روایات پر شمار، حکم اولی هنر در فقه اسلامی در نگاهی جامع و فارغ از تعینات، استحباب است و گاه تا وجوب نیز این حکم ادامه می باید و در هیچ یک از عناوین پنج گانه(شعر، نقاشی، مجسمه سازی، غنا و موسیقی) که در فقه بحث می شود، حرمت به خود عنوان هنر تعلق نگرفته بلکه عنوان ثانویه ی حرمت، یا واسطه عروض بر هنر است یا واسطه در ثبوت(علیدوست، 1394). بنابراین مداحی به عنوان هنر ستایشگری اهل بیت، دارای حکم استحباب و یا وجوب است، مگر آنکه به واسطه ای از این حکم خارج گردد.
استفاده از آلات موسیقی در محیط هیئات و یا تولید قطعات صوتی تصویری مرکب از مداحی و آلات موسیقی حتی به صورت زمینه کم رنگ، شاید در ابتدا انحراف کمی به نظر آید اما می تواند آغازگر انحراف بزرگتر گردد که ترویج دهندگان امروزی آن باید در پیشگاه خداوند حجت موجهی داشته باشند.
تلاش ائمه اطهار در برپایی مجالس عزاداری بر این بوده تا سه ضلع محتوای مداحی(شعر، سبک و مداح)، مخاطبین و مکان و فضای مجالس عزا، مردمی و عمومی باشد تا این مجالس بتوانند با مخاطبین خود ارتباطی موثر و صحیح برقرار کنند.
تقدیر دیوونه بمیره
هر کس سنت نیکی را بنیان نهد برای اوست پاداش آن و پاداش هر کس به آن سنّت تا روز قیامت عمل کند و هر کس سنت بدی را بنیان گذارد گناه آن و هرکس که به آن عمل کند بر دوش او خواهد بود
