پژوهشگران ادعا کردند: یافتن RNA مرتبط با گیرندههای یونوتروپیک به این معنی است که نورونها به احتمال زیاد چنین گیرندههایی را تولید میکنند.
این پژوهش در مجله Cell Reports منتشر شده است.
نتایج این پژوهش نشان میدهد که شاخکهای پشهها پیچیدهتر از آنچه قبلاً فرض میشد، هستند.
اکنون امید این پژوهش جدید، یافتن مواد و روشهای دافع بهتری است که بتوانند در جذب بوها توسط پشهها اختلال ایجاد کنند. پاتر میگوید، حشرات از حواس چندگانه برای یافتن میزبانها(بو، چشایی و یونوتروپیک) استفاده میکنند، اما تصور میشود گیرندههای بو به پشهها کمک میکنند تا بین حیوانات و انسانها تمایز قائل شوند، در حالی که گیرندههای چشایی کربن دی اکسید را تشخیص میدهند.
برای این پژوهش، پاتر، جاشوا راجی و جوانا کونوپکا بر روی گیرندههای یونوتروپیک تمرکز کردند، زیرا یونوتروپیک به توانایی هدایت پشهها برای ترجیح دادن یک نوع پوست انسان بر نوع دیگر از طریق واکنش به اسیدها و آمینها گفته میشود. در واقع پژوهشگران به دنبال رادار و آنتن روی شاخکهای این حشرات گشتند.
همه اینها به این معنی است که دانشمندان چند قدم به یافتن مواد دافع پشهها که واقعاً عملی هستند، نزدیکتر شدهاند. این پیشرفت، اگر موفقیت آمیز باشد، به انسان این امکان را میدهد که در برابر بسیاری از بیماریهای منتقل شونده از حشرات محافظت شود.
دانشمندان خاطرنشان کردند که اکثر گیرندههای یونوتروپیک را در قسمت انتهایی شاخکها(دورترین قسمت از سر) یافتند و شاخکها گیرندههای یونوتروپیک بیشتری در قسمت پروگزیمال(نزدیک سر) دارند.
پاتر افزود: گیرندههای یونوتروپیک با گیرندههای «شریک» کار میکنند تا به بوها واکنش دهند.