این مدرس دانشگاه اضافه کرددر همان هنگام امام عصر(عج) اسم نامه رسان ها را تک به تک بیان کرده و فرمودند در داخل کیسه هزار اشرفی وجود دارد که ده تای آن روکش طلا دارد.
وی اظهار کرد:در جلد ۲۷ وسایل الشیعه، صفحه ی ۱۳۱ از امام حسن عسگری(ع) نقل شده است؛از میان فقها کسی که محافظ روح خود است، از دین حفاظت می کند، با هوای نفس خود مخالف است و مطیع امر مولای خود می باشد، مردم باید از او تقلید کنند؛ همچنین امام زمام(عج) نیز می فرماید: باید در جریانات به راویان حدیث مراجعه کنید؛ راویان حدیث نیز همان کارشناسان دین هستند و این دو سخن از امامان بزرگوار ما ادله ای است برای اثبات ولایت فقیه.
وی ادامه داد:بدین ترتیب مردم امام عصر را شناختند و جعفر نیز به عنوان کذاب معرفی شد اما وقتی جعفر این چنین خوار شد برای تلافی نزد معتمد عباسی رفت و تمام ماوقع را گزارش داد که این عمل یکی از خیانت های بزرگی است که در حق شیعیان انجام گرفته است.
وی توضیح داد: یکی از اقدامات مهم امام یازدهم(ع) ایجاد سازمان وکلا بود؛ یعنی ایشان افرادی را به عنوان وکیل به مناطق مختلف فرستاده بودند که هر کدام مستقل از سایرین فعالیت می کردند اما همه ی آنها به طور مستقیم با امام(ع) در ارتباط نبودند بلکه برخی نیز با واسطه با ایشان ارتباط برقرار می کردند و همچنین امام(ع) پیک واحدی داشتند که همه ی وکلا نامه امام عسگری(ع) را فقط از آن پیک می پذیرفتند نه فرد دیگر.
وی افزود: راوی می گوید که همان طفل امام(ع) را دفن کرد و پس از اتمام کفن و دفن نزد من آمد و سراغ نامه ها را گرفت! در همین حین گروهی که از قم آمده بودند به سمت جعفر رفتند تا او را امتحان کنند و در مورد امامت او یقین حاصل نمایند؛ لذا از او خواستند بگوید که نامه هایی که در دستشان است از سوی چه کسانی است و داخل کیسه ای که در دست دارند چه چیزی وجود دارد؟ اما جعفر در پاسخ گفت که این مردم از من انتظار علم غیب دارند! من از کجا باید بدانم داخل کیسه چیست؛ در واقع جعفر با این سخن بیان کرد که امام نیست چون امام علم غیب دارد.
به گزارش خبرگزاری برنا؛ حجت الاسلام محمد نیکوکار گفت: امام حسن عسگری(ع)، یازدهمین پیشوای شیعیان در سال 232 هجری قمری در مدینه متولد شدند و دوران عمر ایشان 29 سال می باشد که 13 سال اول را در مدینه، 10 سال قبل از امامت و شش سال زمان امامت خود را در سامرا زندگی کرده اند.
وی ادامه داد: البته امام زمان(عج) در زمان غیبت صغری به واسطه ی نواب اربعه که به لحاظ علمی و معنوی در درجات اعلی قرار داشتند، با مردم در ارتباط بودند اما پس از اینکه ۶۹ سال به پایان رسید، امام زمان(عج) به علی بن محمد سمری آخرین نایب خودفرمود عمر تو پس از شش روز به پایان می رسد اما پس از خود نایبی را معرفی نکن چرا که عصر غیبت کبری آغاز می شود.
نیکوکار افزود: این فصل تازه دو بخش دارد که آنها را غیبت صغری که ۶۹ سال به طول انجامید و غیبت کبری می نامیم.
وی افزود: این جریان موجب شد مردم پس از شهادت امام دهم(ع) امامت حضرت عسگری(ع) را انکار کنند اما ایشان به وسیله ی کرامات خاص خود به کرات امامت خود را اثبات کردند.
این مدرس دانشگاه تاکید کرد: امام(ع) در پنج سال آخر عمر خود به شدت از وجود حضرت مهدی(عج) محافظت و صیانت می کردند و ترتیبی دادند که هیچ کس از وجود مبارکشان خبردار نشدند چرا که به اذن خداوند و در اثر تقوا و پاکدامنی خود نرجس خاتون، جسم مادر آن حضرت نیز در زمان بارداری به گونه ای نبود که کسی به وجود فرزندی در بطنش پی ببرد؛ تا جایی که هنگام شهادت امام حسن عسگری(ع) نیز معتمد عباسی کسانی را فرستاد تا حتی کنیز امام(ع) را معاینه کنند تا اگر باردار بودند فرزندش را به قتل برسانند غافل از اینکه امام زمان(عج) آن زمان پنج ساله شده بود.
وی ادامه میدهد: وقتی ابوالادیان به سامرا بازگشت از کوی و برزن صدای ناله و شیون شنید و سریع خود را به منزل امام(ع) رساند و دید جعفر، برادر امام حسن عسگری حضور دارد و مردم شهادت پدرشان را به او تسلیت و به عنوان امام زمام تبریک می گویند! ابوالادیان روایت می کند که من نیز نزدیک تر رفتم اما جعفر سراغ نامه ها را از من نگرفت.