عراقی با اشاره به بازخورد مخاطبان نسبت به نمایش «دشمن خدا» عنوان کرد: بار اول در آبان ماه ۱۴۰۲ در نوفل‌لوشاتو به صحنه رفتیم. در حقیقت دور اول، آزمون و خطاهایی داشتیم اما خوشبختانه منتقدان، هنرمندان و بینندگان نمایش را دوست داشتند. از آنجایی که بازخوردها خوب بود؛ دور دوم را اواخر آذر و دی ماه سال گذشته در مجموعه تئاترشهر اجرا کردیم و حالا هم به دلیل استقبال مردم سومین اجرای خود را از ۲۶ فروردین ماه در تماشاخانه هامون هر شب به صحنه می‌بریم.
کارگردان نمایش «دشمن خدا» درخصوص برنامه برای اجرا در شهرستان‌ها بیان کرد: چند سالن برای اجرای دشمن خدا با ما صحبت کردند اما انتخاب ما هامون بود. اگر استقبال همچنان خوب باشد؛ مجددا در هامون تمدید می‌کنیم یا در سالن‌های دیگری اجرا خواهیم داشت. از آنجایی که اثر ما اصطلاحا چمدانی است می‌تواند در هر سالنی اجرا داشته باشد. اگر کسی اجرای شهرستان‌ها را مدیریت کند ما استقبال می‌کنیم. تاکنون چند گروه با ما صحبت کردند و منتظر هستیم دور سوم اجراهایمان به پایان برسد تا بتوانیم برای شهرهای دیگر برنامه‌ریزی کنیم.
انتهای پیام/
منبع
وی ادامه داد: البته در جشنواره تئاتر فجر هم دو اجرا داشتیم که در ۶ بخش نامزد و در ۴ بخش موفق به دریافت جایزه شدیم. علاوه بر آن، نمایش ما بهترین اثر کمدی سال گذشته شد که این مسئله اتفاق خوب و خوشایندی برای گروه ما بود.
مجبد عراقی در پایان با اشاره به عدم حمایت دولت از اهالی تئاتر عنوان کرد: متاسفانه ما همیشه از جیب خودمان هزینه کرده‌ایم. علی غریب تهیه‌کننده دشمن دوست قدیمی، همخانه و همکار من است. ما بچه‌های شهرستان هستیم. برای دور اول اجرای دشمن خدا پول پیش خانههایمان را هزینه کردیم البته به دلیل استقبال مخاطبان پول برای ما برگشت. ما بارها پیگیر کمک هزینه از سمت دولت بوده‌ایم اما تاکنون اتفاقی نیفتاده است. اگر دولت از ما حمایت کند با اشتیاق بیشتری سراغ ساخت کارهای بعدی خواهیم رفت.
مجید عراقی کارگردان نمایش «دشمن خدا» که این روزها برای بار سوم در تماشاخانه هامون به صحنه می‌رود درخصوص داستان این اثر به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا گفت: نمایشنامه «دشمن خدا» درباره دروغ است. این نمایشنامه در دو اپیزود تهیه شده که یک اپیزود آن در مدرسه‌ای دخترانه می‌گذرد و دو دختر بچه سر برگه انشا که هردوی آن‌ها ادعای ماکیت آن را دارند به دیگران دروغ می‌گویند. اپیزود دوم هم درباره دو سرباز است که یکی از آن‌ها که کتفش شکسته ادعا می‌کند در درگیری این اتفاق برایش افتاده است. این بین مخاطب، فرمانده و… باید قضاوت کنند چه کسی دروغ گفته است.
این کارگردان در پاسخ به این پرسش که آیا این نمایش و مطرح کردن موضوع (دروغ) هجویه‌ای بر دنیای معاصر ماست؛ توضیح داد: قطعا همینطور است. همه ما از ابتدا خواسته و ناخواسته در خانواده، سیستم آموزشی، جامعه و… برای ترس و فرار به دروغ گفتن روی می‌آوریم. این دومینوی دروغ را همیشه با خودمان پیش می‌بریم تا جایی که به شجاعت برسیم و تبعات آن موضوع و مسئله را گردن بگیریم.