نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف
نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف
در سال های گذشته مدیران همه کودک داشتند و در تلویزیون بخش کودک بسیار فعال بود
انگار ما نتوانسته ایم به سلیقه فرزندانمان نزدیک شویم و نوع گویش و ادبیات و البته فانتزی های ذهن آنها را برای تسخیر روح و روانشان به دست بگیریم و باید گفت نه تنها این قشر مهم و سرنوشت ساز را نادیده گرفته ایم که در مسیرهایی از آنها به شدت جا مانده ایم و چه خوب است که برنامه سازان و محققان حوزه کودک و نوجوان پیش از آنکه دردورهمی های فرهنگی شان به سناریوهای تکراری و بدون جذابیت برسند با لطایف الحیل مختلف به کودکان و نوجوانان امروز نزدیک شوند وخواسته های آنها را بشنوند و با ادبیات رسانه ای آنها آشنا شوند و اگر لازم است از آنها به عنوان مخاطب هدف در اتاق فکرهای فرهنگی شان سود برده تا محصولی که در شرایط اقتصادی فعلی تولید می شود حداقل های لازم برای جلب نظر آنها را در خود داشته باشد.
حمید جبلی ، اکبر عبدی، رضا ژیان، فردوس کاویانی و … یک روز با هنرمندی تمام حرفهایی می زدند که مخاطب کودک و نوجوان پای آن می نشست چرا امروز نمی توانیم ارتباط لازم را با مخاطب کودک و نوجوان برقرار کنیم؟
چرا کودک امروز را نمی شناسیم؟
کاربلدان این حرفه از ایده های ناب می گویند در حالی که مسیر اقتصادی تولید کار مهیا نیست.
به رغم اینکه سینما و تلویزیون ایران در حوزه کودک و نوجوان مدتها سردمدار بود و کارنامه تولیدات سینمایی و تلویزیونی نشان از این دارد که ما در این عرصه می توانستیم با آثار صاحبنامان دنیا حتی رقابت کنیم و ستاره های این ژانر خاص امروز جزء بزرگان فیلم و سریال کشور محسوب می شوند عجیب است که حال سینمای کودک و تولیدات رسانه ملی برای این گروه سنی چندان مساعد نیست.
بارها شاهد این بوده ایم که مدیران فرهنگی به جایگاه کودکان ونوجوانان به خصوص در تولیدات سینمایی اشاره کرده اند اما آیا این دغدغه در تولیدات و اختصاص بودجه مناسب برای فعالیت و اقدام به جای کاربلدان و متخصصان این گونه مهم کافی بوده است؟
چرا تولیدات کودک و نوجوان امروز سینما وتلویزیون مانند گذشته نمی تواند مخاطب کودک و نوجوان را جلب کند؟
محله برو بیا چرا ساخته نمی شود؟
چرا به جای خانواده ها که درگیر روزمره هستند نمی توانیم نقش رسانه ای خود را در قبال تعلیم و تربیت و آموزش و شناساندن محیط پیرامون کودک و نوجوان به درستی ایفاء کنیم؟
مسئولین هم می توانند با اختصاص امکانات لازم برای تولید آثار برای گروه کودک و نوجوان بخش اعظمی از دغدغه متخصصان این حوزه را پاسخگو باشند تا افراد کاربلد در بحث برنامه سازی برای کودک و نوجوان از نویسنده و کارگردان گرفته تا محقق و روانشناس و بازیگر و … با آرامش خاطر روی کار برای این گروه مهم سنگ تمام بگذارند و نتیجه این اقدام مهم را سالها بعد با یکدیگر تجربه کنیم و از کم کاری امروزمان فردایی پشیمانی پیش نیاید.
آیا ما به کارگردانان و برنامه سازان متخصص در این حوزه آن قدر که باید بها داده ایم که به سراغ ژانرهای دیگر نروند؟
دلیل اینکه فیلم های سینمایی در ژانر کودک و نوجوان نمی توانند اقتصاد خود را حل و فصل کنند چیست؟
آیا در حوزه کار کودک ما روانشناسان را سرخط کرده ایم؟
ایرج طهماسب چرا در تلویزیون نیست؟
جشنواره های کودک و نوجوان چه در سینما و چه در تئاتر تنها به یک جشن گاه پر سر و صدا و گاه در سکوت می گذرد وتاثیری بر آنچه در طول سال اتفاق می افتد ندارد.
چرا شکست اقتصادی آثار کودک و نوجوان را به گردن نمی گیریم و برای آن از بودجه ای جدا از گیشه هزینه ای آینده نگرانه نداریم ؟
آیا ما به قدر کافی در حوزه کار کودک کارگردان کاربلد پرورش داده ایم؟
افراد نامدار این حوزه از ورود و سرمایه گذاری برای ژانر کودک هراس دارند چرا که معتقد هستند کار کودک در سینما شکست می خورد.
انتهای پیام/