دلیل اینکه برخی از چهره های غریبه را آشنا می‌دانیم چیست؟

|



پرینت

 

جوزف دیگوتیس (Joseph DeGutis) روانپزشک دانشگاه هارواردو محقق این مطالعات توضیح می دهد: این یافته ها در چندین سطح مهم است. اولاً، اکثر محققان از معیارهای تشخیصی بیش از حد سخت‌گیرانه استفاده کرده‌ و به بسیاری از افرادی که مشکلات قابل توجهی در تشخیص چهره در زندگی روزمره دارند، به اشتباه گفته شده است که پروسوپاگنوزیا ندارند.

وقتی کسی به چهره ای آشنا نگاه می کند، کمتر از نیم ثانیه طول می کشد تا مغزش بینی، چشم ها، دهان، چانه و گونه ها را با هویتی مطابقت دهد.

آیا این خبر مفید بود؟

به گزارش برنا؛ این غریزه ابرقدرتمند برای بسیاری از ما آنقدر بدون دردسر اتفاق می ‌افتد که هرگز به آن فکر نمی ‌کنیم. برخی از افراد در تمام زندگی خود با یک وضعیت اسرارآمیز به نام پروسوپاگنوزی رشدی دست و پنجه نرم می کنند که در آن چهره های شناخته شده ناآشنا به نظر می رسند، یا چهره های غریبه به طرز عجیبی قابل تشخیص به نظر می رسند. برخی که به اصطلاح به کوری صورت مبتلا هستند حتی نمی توانند خود را در آینه تشخیص دهند.

امروزه رایج‌ترین استانداردهای تشخیصی کاملاً سخت‌گیرانه هستند که معمولاً شامل ترکیبی از گزارش‌های شخصی و آزمایش‌های عینی می‌شوند. در مطالعه هاروارد، این آستانه سخت، نرخ تشخیصی نزدیک به ۱ درصد را ایجاد کرد. جالب اینجاست که برخی از افرادی که تحت این معیارهای سختگیرانه تشخیص داده نشدند، در واقع عملکرد بدتری نسبت به سایرین داشتند. این یافته ها نشان می دهد که عدم شناخت صورت مانند بسیاری از اختلالات رشدی دیگر مثل اوتیسم و مولتیپل اسکلروزیس در یک طیف وجود دارد.

بخوانید:  رونمایی از جوان‌ترین ملی‌پوش ایران برابر آمریکا

اگر دانشمندانی که روی نابینایی صورت کار می کنند این پارامترها را از بین ببرند، افراد بیشتری که با تشخیص چهره دست و پنجه نرم می کنند ممکن است به دنبال راه حل ها و ترفندهایی برای کمک به تشخیص چهره باشند.

جستجو