«اندیشۀ آینده» پاسخ این سوال را در رابطۀ مهم درک «آنومیک» از فضای جامعه جستجو کرد و تلاش کرد تا نشان دهد که، علاوه بر اقتصاد، روابط و هم‌بستگی‌های دیگری از جنس آنومی هم در جامعه وجود دارد که سیاستگذار ایرانی اگر چاره‌ای برای آن نیاندیشد، حتی در صورت بهبود وضعیت اقتصادی هم، باز می‌توان شاهد افزایش ناامنی بود.
به گزارش خبرگزاری برنا،شماره پنجم «اندیشه آینده» با عنوان «شرِ شهر» منتشر شد.
در این بخش بهرام بیات، دانشیار دانشگاه عالی دفاع ملی در گفت و گو با «اندیشه آینده» مسئله ناامنی را در نسبت با نظام‌های جبران اجتماعی، رسانه و ساختار انتظامی کشور واکاوی کرد. اردشیر گراوند در گفتاری از علل پیدایی ناامنی گفت و میثم مهدیار از تاثیر بیگانگی مردم با فضای شهری و سیاست‌های محله‌زدایی بر افزایش جرم و بزه و بروز رفتارهای آنومیک صحبت کرد.
بخش «تشویش و بلوا» پرداخت نظری، تحلیلی و آماری از برهم کنش امنیت و احساس ناامنی در تقاطع عینیت جامعه و ذهنیت رسانه‌ای است. در این بخش ابتدا آمارهایی از احساس ناامنی در جهان ارائه شد. همچنین در این شماره مقاله‌ای با عنوان بازنگری در نسبت میان محرومیت نسبی با جرم و جنایت بر اساس تئوری‌هایی از واقعگرایی چپ تا پریکارت ترجمه شده است که نقدی به نبود موضوع محرومیت نسبی در علم جرم‌شناسی وارد کرده و در نهایت چند پیشنهاد برای بهبود آن ارائه می‌دهد. البته همان طور که گفته شد «اندیشه آینده» مسئله ناامنی را صرفا از منظر اقتصادی بررسی نکرده و در مقاله‌ای جداگانه این منظرِ همیشه صحیح پنداشته شده را، مورد نقد قرار داد و سعی کرد با در نظر گرفتن ضریب جینی به عنوان یک شاخص کمّی، نسبت میان نابرابری اجتماعی و ارتکاب بزه را بررسی کند.
شماره پنجم نشریه «اندیشه آینده » به مدیر مسئولی احمد نادری و سردبیری متین محجوب در 160 صفحه به قیمت 80 هزار تومان، روی پیشخوان مطبوعات کشور در دسترس علاقمندان است.
«اندیشه آینده» ناامنی در حوزه زنان را در گفت‌وگو با اعظم آهنگر، استاد جامعه‌شناسی و مسئول پیشین گروه مطالعات شهری دانشگاه تهران پی گرفت و با تمرکز بر ناامنی‌های جنسی و فضای شهری، از انواع و اقسام ناامنی زنانه و راه‌های برون رفت از آن سخن گفت.
این نشریه در پایان برای ارائه راهکارهای سیاستی، در چند مقاله جداگانه به موضوع امنیت مشارکتی به عنوان الگویی برای نقش آفرینی مردم در مقابله با جرم و بزه که در برخی کشورهای جهان کارآمدی آن به اثبات رسیده است پرداخته است. پیشنهاداتی عملی برای «پلیس جامعه‌محور، پیگیری اجرای سند تحول قضایی و ایجاد پایگاه امن» از دیگر راهکارهای سیاستی هستند که «اندیشه آینده» بررسی کرده است.
«اندیشه آینده» برای هرچه نزدیکتر شدن به زیست‌جهانِ بزهکاران و بزه‌دیدگان در قالب «آدم‌هایی از پشت سر» با «اکبر، سروش، شهاب و کامران» سارقانی که به سبک‌های مختلف دست به دزدی می‌زنند به گفت‌وگو نشست و آنها به صراحت از چراییِ بزه‌کاری‌شان گفتند. در همین قالب دو گفت‌وگو با «علی و الناز» که از قربانیان بزه بودند، انجام شد. این دو گفت‌وگو گویای این است که درک آنومیک از فضای جامعه، احساس تکثیرشده‌ای است که اضلاع مختلفی دارد. محوریت اصلی این درک در میان بزه‌دیدگان، احساس فقدان حمایت و بی‌پناهی آنان در برابر بزه بود.
از مطالب خواندنی این نشریه بازنمایی ناامنی در ادبیات و سینمای ایران و جهان است که پیش روی خوانندگان قرار گرفته است.
در کنار مساله ناامنی، علل و عینیت‌های آن در جامعه، موضوع حس ناامنی هم از موضوعات مورد بررسی این شماره «اندیشه آینده» است. در همین راستا در مقالۀ «پوشش رسانه‌ای اخبار بزه و تولید چرخه ترومای جمعی» تلاش شده با بررسی وضعیت پوشش بزه در رسانه‌های ایران و جهان به این پرسش پاسخ داده شود که «رسانه چگونه ارتکاب بزه را سرایت می‌دهد؟» همچنین عبدالله بیچرانلو استادیار ارتباطات اجتماعی دانشگاه تهران در گفتاری با مهم دانستن بُعد ادارکی ناامنی، تئوری‌های ارتباطات و رسانه را در پیوند با تولید احساس ناامنی بررسی کرده و تاکید کرد که چگونه فقدان رسانه‌داریِ علمی در ایران، بر پدیدار شدن این احساس می‌افزاید.
روایت‌هایی از جامعه در بستر تاکسی‌نوشت بخش دیگر «اندیشۀ آینده» است که در آن تلاش می‌شود با گوش سپردن به آنچه از دل مردمِ طبقات مختلف و با نگاه‌های متفاوت برمی‌آید، برشی جدید از توجه به متن جامعه را پیش چشم مخاطب بگذارد. در این شماره هم با طرح موضوعاتی مرتبط با ناامنی، نظر مسافران در خصوص موضوع مورد نظر بازگو شده است.
آیا این خبر مفید بود؟
رضا پورحسین نیز، در مصاحبه‌ای با بررسی روان‌شناختی علل افزایش جرم این موضوع را هم از منظر روانشناسی فردی و هم اجتماعی بحث کرد و پایگاه امن را مهم‌ترین عامل جلوگیری از بزه عنوان کرد.
نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف