اتصال ضربان‌ساز به یک باتری خارجی به سیم‌هایی نیاز دارد که از قلب به خارج از بدن امتداد دارند که نه تنها باعث ناراحتی و آزار بیمار می‌شود، بلکه برای سلامتی نیز خطر آفرین است. بنابراین پژوهشگران سعی کرده‌اند روی جایگزین‌های بهتری برای ضربان‌سازها کار کنند.
به طور معمول، باتری ضربان‌ساز ۷ سال دوام می‌آورد و پس از آن بیمار نیاز به انجام عمل دیگری برای تعویض آن دارد.
چنین دستگاهی می‌تواند به کاهش عوارض ناشی از جراحی قلب کمک کند و مسیر آینده استفاده از ضربان‌سازها را هموار کند.
انتهای پیام/