همه این نفرات جز یوسف، در دوره قبلی هم حضور داشتند اما در فینال مقابل ژاپن با بدشانسی شکست خوردند تا حالا انگیزه جبران‌شان بیشتر از هر زمان دیگری باشد. انگیزه‌ای که قرار است امروز ساعت ۱۴:۳۰ در ساق‌های‌شان جریان پیدا کند و ایران را به قهرمانی قاره برساند. پسران شمسایی شب را با رویای جام به سر کردند و امروز صبح بخیرشان طعم قهرمانی می‌داد؛ طعم قهرمانی شماره ۱۳!
رفیعی‌پور متعصب پس از برد هدفش را تکرار کرد و گفت: اینجا هستیم تا جام ببریم. با لطف خدا و تلاش همه. درست مثل درخشانی که گفت: هدف ما قهرمانی است و انشالله به آن می‌رسیم.
در بازی نیمه نهایی، سخت‌ترین بازی ممکن را داشتیم و هیچ چیزمطابق انتظار ما پیش نرفت. ابتدا از حریف جلو افتادیم و خیال‌مان در حال آسوده شدن بود اما حملات رقیب کار دست‌مان داد. در ادامه بازی «ایران» شدیم، جلو افتادیم، گل خوردیم و در نهایت با درخشش محمدی پیروز از زمین بیرون رفتیم.
تیم ملی یکدل و هم‌صداست و اثری از تک‌روی در آن نیست. مسعود یوسف مقابل ازبکستان در زمین حضور نداشت اما کنار زمین به اندازه چند مربی حرص خورد. خودش می‌گوید: حس عجیبی بود. برای اولین بار توانستم با پیراهن تیم ملی به فینال برسم و یک حس فوق العاده دارم. امیدوارم بتوانیم قهرمان شویم و لحظه‌ای ماندگار خلق کنیم.
در نیمه نهایی، کریمی از بدشانس‌ها بود و ضرباتش به تیر می‌خورد. با این حال خوشحالی‌اش را پنهان نمی‌کند و می گوید: حق‌مان برد بود. ما ایرانیم و بهترین تیم آسیا اما خدا هم ما را تنها نگذاشت و پیروز شدیم.
انتهای پیام/