سید علی تدین صدوقی به نمایشنامه «هتل ریتاج» اثر حمید حرا، نگاهی متفاوت داشته است.
نگاهی به نمایشنامه هتل ریتاج؛ روایت کهنه یک سوگ قدیمی
نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف
سید علی تدین صدوقی به نمایشنامه «هتل ریتاج» اثر حمید حرا، نگاهی متفاوت داشته است.
نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف
آیا این خبر مفید بود؟
انتهای پیام/
از سویی زمانی که دانشجوی پزشکی که عربزبان است و به جلوی صحنه میآید و کتاب را میخواند ما آنچه را که او میخواند یعنی راوی و دیگران را در طرف دیگر صحنه میبینم یعنی به گذشته و به درون کتاب میرویم اما باز راوی و دیگران با زبان فارسی صحبت میکنند؛ درحالیکه این به لحاظ دراماتیک درست نیست. وقتی دکتر آریا کتاب را میخواند و ما از دریچه ذهن او به تاریخ پرت میشویم کاملاً منطقی و درست به نظر میرسد که او و دیگران فارسی صحبت کنند، چون دکتر آریا ایرانی است و زبانش فارسی. از سویی زمانی که ابوعتیق به هتل میآید کتاب مفقود شده است؛ چگونه او قبلش با کارگر هتل هماهنگ کرده تا کتاب را برایش بدزدد؟ اصلاً از کجا میدانسته که دکتر آریا نامی در هتل اقامت دارد و کتابی خطی را خریده و میخواهد در ژنو سخنرانی کند؟ از طرفی دیگر سخنرانی در ژنو برای چیست؟ دکتر آریا چه چیزی را و در چه کنفرانسی در ژنو میخواهد ارائه دهد؟ در ژنو چه کنفرانسی و در خصوص چه موضوعی برگزار میشود که دکتر آریا به استنادهای این کتاب که در خصوص فدک است، نیاز دارد؟ اگر در کنفرانس کشورهای اسلامی بود باز منطقی به نظر میرسید چه چیزِ فدک و ارثیه حضرت فاطمه (س) برای اعضای آن کنفرانس در ژنو (که در اجرای فعلی نمیدانیم) مهم است؛ که طبعا این موارد به متن و کارگردانی برمیگردد.
شاید بتوان گفت بخش تاریخی نمایش یعنی گدازشهای زمانی خوب از آب درآمده با بازیهایی روان، اصولاً بازیها چه در بخش معاصر و چه بخش تاریخی و چه بازیگران حرکات فرم همگی روان و قابلقبول است. بهویژه بازی محسن افشار، سیروس اسنقی، مهدی جواهرپور، علیرضا عمرانی و بازیگر نقش مدیر هتل، پیمان خراسانی. در این میان بازیگر نقش محسن پسر دکتر آریا بهکل از جریان نمایش خارج است و بدون دلیل عصبانی است و بازی غلوشده و تصنعی را ایفا میکند هرچند که تلاش دارد نقش را ایفا کند ولی چندان موفق نیست.
باید گفت اصولاً هدف نهایی از کارهای مذهبی و دینی طی سالیان اخیر دچار برخی نقصانها شده و نیازمند بازنگری جدی است. در واقع با وجود تلاش بسیار و نیت خالصانه هنرمندانی که پای کارهای مذهبی ایستادهاند؛ خیلی کار ویژهای محسوب نمیشود افرادی که اعتقادات مذهبی دارند به دیدن این کارها بیایند؛ مهم این است که افرادی را به سالن جهت دیدن نمایشهای مذهبی بکشانیم که اعتقادات مذهبی محکمی ندارند. اصولاً هدف از نمایشهای مذهبی میباید روشنگری باشد و سره را از ناسره جدا کردن. نه آنکه همان روایات و قصههایی را که ریشههای چندان محکمی ندارند یا جزو اصول ثقه نیستند و سالیان سال تکرار شدهاند، به صحنه بکشیم. به نظر میرسد زندگانی غنی و زیست شخصی و اجتماعی ائمه و شخص حضرت زهرا(س) زمینهساز صدها برداشت هنری ناب برای ترویج الگوی زیست تراز اسلامی برای هر عصر و دورهای است؛ باید دست از روایت پیشتر گفته شده برداریم. ما باید خلقیات، زندگینامه، وقایع، افکار، عمق ایمان و اعتقاد، نوع زندگی و تعامل با همسر و فرزندان و… آن بخش از زندگی فاطمه زهرا را که تاکنون در هالهای از ابهام مانده است یا کمتر بازگو شده به صحنه بیاوریم.
یادداشت از: سید علی تدین صدوقی
|
به گزارش گروه فرهنگ و هنر برنا؛ در ابتدا باید گفت که بسیار نیکو و پسندیده است که در مورد وقایع و شخصیتهای تاریخ دینی و مذهبی از صدر اسلام تا صدها سال پسازآن کار کنیم. این مهم، جنگها و وقایع و رخدادها تا زندگینامه ائمه علیهماالسلام و بزرگان دین و مذهب و بزنگاههای تاریخی را شامل میشود. راقم این سطرها در سالهای قبل در مقالات و نقدهایی که برای کارهای مذهبی و دینی نگاشتهام این نکته مهم را گوشزد کردهام که کارهای مذهبی نباید تنها در مناسبتهای دینی و مذهبی روی صحنه بروند و این مهم نباید فقط از طریق جشنوارههای دینی صورت پذیرد بلکه میباید در طول سال نمایشهای مذهبی مانند کارهای دیگر روی صحنه بروند تا مخاطب آزادانه انتخاب کند و ایضاً کسانی که به دنبال کارهای مذهبی یا دینی هستند بتوانند در طول سال از این نمایشها دیدن کنند و اینگونه نباشد که فقط در ایامی خاص که ویژه مناسبتهای دینی و مذهبی است، این نمایشها روی صحنه بروند. هرچند که باید گفت نباید کارهای مذهبی مونوپل افراد و ارگانهای خاصی باشد و دیگران نتوانند بهسادگی به سوی اینگونه نمایشها بروند؛ شاید یکی از دلایلی که دیگر هنرمندان تئاتر کمتر به نمایشهای مذهبی میپردازند، همین نکته باشد.