منبع حسین سلطان‌محمدی منتقد سینما و تلویزیون در پاسخ به این پرسش که چرا دیگر مثل گذشته شخصیت‌پردازی‌های قوی و کاراکترهای ماندگاری در نگارش و ساخت آثار نمایشی نداریم به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ گفت: آن دسته از عزیزانی که معتقد هستند فیلمنامه‌هایشان عالی بوده هم نتوانسته‌اند جامعه را به درستی در این سال‌ها به رخ بکشند، چرا که سینما آیینه جامعه است پس باید وقایع را به طور کامل و درست منعکس کرد. اما متاسفانه خیلی از مواقع اینگونه نمی‌شود. اکثر این فیلم‌ها پاسخ مثبت و حمایت مناسبی از سمت بیننده به خود نمی‌بینند، همین باعث می‌شود که ما در بحث ساخت یک فیلم از فیلمنامه تا انتخاب بازیگران و نحوه‌ی بازی گرفتن از آن‌ها به بحث بنشینیم تا ببینیم چرا در فلان فیلم این موارد قوی کار نشده است. همین مسائل باعث می‌شود که سینماگر قوی و باسواد نتواند مخاطب را جذب کند. این یکی از موضوعاتی است که کارگردان‌های ما باید به آن توجه داشته باشند.
انتهای پیام/
|
تبسم کشاورز
نگارش فیلمنامه‌های استاندارد، خلاقیت و نوآوری، تربیت بازیگران خلاق، داشتن الگوهای موفق و تضمین شده مسائل مهمی هستند که این روزها در ساخت کمتر اثری رعایت می‌شوند. زمانی در تولیدات نمایشی کاراکترهای ماندگاری خلق می‌کردیم که تاثیرات مهمی در سیر روایی یک فیلم داشتند و ذهن مخاطب را روزها با خود همراه می‌کردند. کاراکترهایی با نام‌هایی که دیگر از نام اصلی خود بازیگر آشناتر بودند و نقش‌های مهمی که بدل به بخشی از حافظه سینمایی تماشاگر می‌شدند. در همین راستا با حسین سلطان‌محمدی منتقد سینما و تلویزیون گپ‌و گفتی داشتیم که از نظر می‌گذرانید.
او افزود: ناگفته نماند که این روزها بسیاری از فیلم‌ها را به دلیل ارتباطات در سینما فقط گروه خاصی از بازیگران کار می‌کنند که سعی دارند فیلم‌های روشن‌فکری را به ببیننده القا کنند. یا اگر دقت کرده باشید در ژانر کمدی فقط از یکسری بازیگران مشخص استفاده می‌شود. چرا دیگر «علیرضا خمسه» را در کارها نمی‌بینیم؟ آن نقش‌آفرینی درجه‌یک «پرویز پرستویی» در «لیلی با من است» در کدام اثر تکرار شد؟ چرا دیگر چنین نقش‌هایی طراحی نمی‌شوند که مخاطب بتواند با آن‌ها خاطره‌سازی کند؟
