به گزارش خبرگزاری برنا، پاکستان کشور همسایه یکی از متقاضیان گاز محسوب میشود، به طوری که طبق گزارش سولوشن با عنوان “پاکستان، گاز و 13 میلیارد دلار فرصت از دست رفته” این کشور تا سال 2015، با تولید داخلی خود میتوانست به نیاز 35 میلیارد متر مکعبی خود پاسخ دهد اما با افزایش مصرف و همچنین کاهش تولید این کشور به واردکننده گاز طبیعی تبدیل شد.
لذا با بی نتیجه ماندن قراردادهای گاز از طریق خط لوله، پاکستان مجبور به واردات از طریق ال ان جی شد لذا دو پایانه در این کشور با ظرفیت 12.9 میلیارد متر مکعب در بنادر جنوبی این کشور فعال هستند پیش بینی میشوند با ادامه روند موجود در این کشور در افق 2030، حدود 70 درصد گاز کشور پاکستان از طریق واردات تامین شود.
اما پاکستان پس از آن که نتوانست به وسیله خط لوله به کشورخود گاز رسانی کند روی به واردات LNG آورد. رستم قاسمی پیرامون این موضوع بیان داشت: طبق برنامهای که تنظیم کردیم ما در حوزه گاز چند اقدام اساسی را در دستور کار قرار دادیم که یکی آنها انعقاد قرارداد صادرات گاز ایران به پاکستان بود. بعد از پیگیریهایی که انجام دادیم قرارداد جامع و کاملی را با پاکستانیها تنظیم کردیم که از نظر قیمت حتی از قیمت فروش گاز به ترکیه هم بهتر بود. طبق این قرارداد در ابتدا ایران روزانه 21 میلیون متر مکعب گاز به پاکستان صادر میکرد. پاکستان به این گاز را برای تامین سوخت نیروگاههایش در بندر گوادر نیاز داشت.
وزیر سابق نفت گفت: متاسفانه بعد از برگزاری انتخابات سال ۹۲ و روی کارآمدن دولت جدید، پروژه صادرات گاز ایران به پاکستان متوقف شد. جالب است بدانید که پاکستانیها اگر بر اساس تاریخی که در قرارداد
نکته قابل تامل این است که اگر خط لوله صلح به پایان میرسید و ایران میتوانست گاز خود را به این کشور صادرکند منفعتی نزدیک به 12.4 میلیارد دلار به دست میآورد. زیرا دولت پاکستان از سال 2015 تا سال 2021 مجموعا نزدیک به 12.6 میلیارد دلار خرج خرید گاز از کشورهایی نظیر قطر و سایر کشورها کرده است. نکته دیگر این است که این حجم برابری میکند با حجم گازی که این کشور از طریق خط لوله از ایران و ترکمنستان قصد تامین آن را داشت.