گیلآبادی در خصوص بیشتر باز کردن پای سرمایهگذارها در تئاتر گفت: برعکس نگاه بسیاری از دوستان معتقدم که تئاتر پر مخاطب است. انسداد برخی از رسانهها و عدم بازآفرینی ماموریت تازهی آنها و حتی سیاستگذاریهای غلط در مدیوم سینما و… موجب شده است که تئاتر مورد اقبال بیشتری قرار بگیرد. از سوی دیگر به دلیل رشد فکری، فرهنگی و کتابخوان شدن بخشی از جامعه افراد گرایش بیشتری به تئاتر پیدا کردهاند که این موجب ماهیت رونق تئاتر میشود.
کارگردان تئاتر «امپراتور و آنجلو» ادامه داد: نوع دیگری از تئاتر که در دنیا وجود دارد تئاتر تجاری است. یعنی یک سرمایهگذار با پول هنگفتی اثری را برای سرگرمی روی صحنه میبرد که مغزی ندارد. این گونه نمایش در همه جای دنیا وجود دارد. منتها فرقش با ایران این است که در کشورهای دیگر همه نوع تئاتر از تجاری و آموزشی گرفته تا فلسفی در کنار هم کار میکنند. کنار هم قرار گرفتن انواع گونههای نمایش نشاندهندهی این است که تئاتر سالم است و یک گونه نمایش بار همه را به دوش نمیکشد.
تئاتر با وجود پیشینهی غنی و تاریخی که دارد به مثابهی هنری تفکیک نشده میماند که همیشه وضعیتی بین بودن و نبودن را تجربه میکند. به همین دلیل طی سالهای گذشته اهالی تئاتر برای برونرفت از این وضعیت و سر و سامان دادن به اقتصاد سالنها، فضاهایی خصوصی را تاسیس کردند که بتوانند به فراگیری و اقتصاد این هنر توجه بیشتری داشته باشند. البته باید به این نکته اشاره شود که امر خصوصیسازی هم معضلات و مشکلات خاص خودش را داشته است.
او در خصوص آخرین تئاتری که در سالن تماشا کرده است عنوان کرد: «» به کارگردانی سهراب سلیمی آخرین اثری بود که در سالن تئاتر تماشا کردم. تا جایی که در جریانم این نمایش به دلیل ناآرامیهای اخیر جامعه فعلا روی صحنه نمیرود و اجرایی ندارد.
یکی از مشکلات سالنهای خصوصی گران کردن بلیتها و نگاه صرفا بیزینسی به این هنر است. اکثر مواقع سالنداران عوامل را در موقعیتی قرار میدهند که مجبور شوند برای به روی صحنه بردن نمایششان بلیتها را گران کنند که این قضیه سر آخر باز هم به اهالی تئاتر ضربه میزند. در واقع شیپور را برعکس به صدا در میآورند. اما به دلیل تعدد این سالنها کیفیتها تغییر کرده است.
نویسنده و کارگردان «دایره گچی قفقازی» در خصوص حمایت دولت از تئاترهای خصوصی عنوان کرد: سازمان تبلیغات، شهرداری و… باید بودجه خود را در اختیار بخش خصوصی قرار دهند. البته این اتفاق باید بر اساس اصولی پیش برود و آنها ناظرانی را برای نظارت بر نمایشها، اتاق گریم و… بفرستند. هرچه مخاطبان یک اثر بیشتر باشد دولت باید بودجه و مزایای بیشتری را در اختیار آن گروه قرار دهد.
آیا این خبر مفید بود؟
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ چندی است در گزارشهای متفاوت اوضاع و احوال تئاتر را بررسی میکنیم و با چهرههای مختلف فعال در عرصهی هنرهای نمایشی وضعیت تئاتر خصوصی، اوضاع اقتصادی و میزان فعالیت کمی و کیفی خانوادهی تئاتر را جویا میشویم. در ادامهی این گزارش هادی مرزبان بازیگر واستاد تئاتر «امیر دژاکام» کارگردان، نویسنده و استاد تئاتر و «شهرام گیلآبادی» نویسنده و کارگردان تئاتر با ما همراه شدند.
او ادامه داد: سرمایهگذاری در تئاتر صد در صد سود است آن هم به چند دلیل ویژه. یکی از آن دلایل نگاه فرهنگی است که در فضای تئاتر سود محسوب میشود. تئاتر مانند کتاب خواندن است؛ عمق زیاد و سود فراوان دارد. مسئله دوم این است که تئاتر یک فضای سرمایهگذاری آموزشی محسوب میشود که هیچ ما به ازایی به جای آن وجود ندارد که آموزش فکری، معرفتی، کاربردی و راهبردی داشته باشد و این مسئله را جز در تئاتر جای دیگری نمیتوان پیدا کرد.
آیا تئاتر تجارت است؟
![آیا تئاتر تجارت است؟](https://static2.borna.news/thumbnail/6CQMIYWZ6OGb/zKlnR2CgDMsLPypExSqkWVexFSgSRltNvp3exfX06vug6WJOtspsxLwVvO9faXc9wvplisndFdUHpxCkrVbVYbie-_aJ8EpQ/%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%B1+%D8%AF%DA%98%D8%A7%DA%A9%D8%A7%D9%85.jpg)
با موضوع اوضاع و احوال تئاتر و تعطیلی سالنهای خصوصی به سراغ «امیر دژاکام» کارگردان و بازیگر تئاتر و تلویزیون رفتهایم که سالها در این حیطه حضور فعالی داشته است.
هادی مرزبان، بازیگر و کارگردان تئاتر، در خصوص وضعیت تئاتر گفت: در کل انسان خوشبینی هستم امیدوارم که تئاتر وارد سبد اقتصادی مردم شود. اما باید در نظر بگیریم که ما جدا از هم نیستیم. تمام تولیدات نمایشی به مخاطب نیاز دارند. در چنین شرایطی و با توجه به التهابات به وجود آمده در جامعه وضعیت سالنها و نمایشهای روی صحنه نامشخص است.
تئاتر عشق و مدیری خوب میخواهد تا تواناییهای این هنر را به درستی حس کرده و به این هنر مهم بها بدهد. به یاد دارم اوایل کرونا با مدیرکل مرکز هنرهای نمایشی صحبت کردم و به ایشان گفتم از آنجایی که نمیدانیم این ویروس تا چه زمانی طول میکشد و مکان مناسبی را هم برای اجرا نداریم پس بهتر است تلوزیون را وارد این ماجرا کنیم. ایشان از این طرح استقبال کردند و قرار شد تدابیری اندیشیده شود اما نتیجهای نداشت.
شهرام گیلآبادی مدرس، نویسنده و کارگردان نمایشهای «خانه اربابی»، «شب یلدا»، «محاکمه»، «آرش»، «عاشقانههای خیابان» و… در پاسخ به این پرسش که آیا سرمایهگذارها در تئاتر برنده میشوند یا خیر به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا گفت: تئاتر هنر متفاوت و ارجمندی است که در تمام دنیا مورد حمایت قرار میگیرد. اما حقش در کشور ما ادا نشده است. تئاتر در توسعهی فکری جوامع خصوصا جوامع پیشرو بسیار حائز اهمیت است چون منبع مفید و موثری برای پیشبرد اهداف کلان جامعه محسوب میشود. پس مشکل سرمایهگذاری ندارد.
او ادامه داد: در دههی چهل بزرگانی مانند: «علی نصیریان» و… هفتهای یکبار از صحنهی تئاتر به تلوزیون میرفتند و در واقع تئاتر زنده اجرا میکردند و مردم به طرز عجیبی با این تئاترها اُِخت شده بودند. اما متاسفانه رفته رفته این علاقه از بین رفت چرا که تلویزیون دیگر برای هنرمندان این رشته فرصتی را در نظر نگرفت. به عقیدهی من در این برهه از زمان بهترین کار ورود تلویزیون به ماجراست. اگر بحث بودجه را مطرح کنند صراحتا عرض میکنم که دروغ میگویند. چرا که با پول ساخت یک سریال میتوان 20_30 تئاتر متفاوت ساخت. ما با تئاتر میتوانیم جامعه را اصلاح کرده و انواع و اقسام مشکلات را حل کنیم. چون تئاتر آیینهی جامعه است اما همیشه مورد آن کم لطفی میشود.
تعدد سالنهای خصوصی کیفیت تولیدات نمایشی را ضعیف کرده است اما از سوی دیگر کمکی هم به رونق تئاتر و بیکاری فارقالتحصیلان این رشته کرده است. همیشه با خنده میگویم درست است که دانشجویان چهار_ پنج سال در دانشگاه سرکار هستند اما وقتی از دانشگاه بیرون میآیند باید به دنبال کار بگردند. دانشجوی تئاتر که نمیتواند برود لبوفروشی کند بنابراین مجبور است که از طریق تئاترهای خصوصی وارد عمل شود.
کارگردان نمایش «عاشقانههای خیابان» عنوان کرد: یکی دیگر از مسائلی که سرمایهگذاری تئاتر را در دنیا ارجمند میکند به وجود آمدن فضای سوشال مارکتینگ(بازاریابی اجتماعی) است که در فضای تئاتر وجود دارد. این بازاریابی اجتماعی_اغنایی که درون تئاتر وجود دارد آن را با سایر فضاهای هنری متفاوت میکند. چون تئاتر هنری دوسویه، اغنایی و رو در روست. پس بازاریابی اجتماعی آن هم متفاوت میشود.
دژاکام در تشریحی چند خطی در تعریف تئاتر گفت: تئاتر یک فعالیت هنری است که برای فهم مشترک، انتقال تجربه، محسور شدن از زیبایی، آموزش، تبلیغ و… استفاده میشود البته من بعضی از اینها را نمیپذیرم اما در خصوص همهی آنچه که در تئاتر وجود دارد صحبت میکنم.
کارگردان نمایش «دیب» در خصوص نقش دولت در پیشبرد هنرهای نمایشی عنوان کرد: مسئلهی بسیار خطرناک که در کشور ما در حال رخ دادن است این است که هول دادن تئاتر از درهی خصوصیسازی به سمت پایین است. تئاتر همیشه و در همهی جوامع پیشرو مورد حمایت است اما در کشور ما دولت حمایت خودش را از تئاتر به نوعی سلب کرده است و این عدم حمایت از تئاتر باعث شده است بخش خصوصی بدون روش روشن و مشخص رشد نامتوازن کند و معیار و ملاکش فقط رسیدن به پول باشد. این مسئله فضای وحشتناک و سیاستگذاریهای غلطی را در تئاتر ما به وجود آورده است که اگر دولت اینها را اصلاح نکند لطمهی بزرگی به تئاتر خواهد خورد.
او در آخر گفت: از آنجایی که این روزها رسانههای ما الاخصوص رسانههای تصویری از ماهیت واقعی خودشان فاصله گرفتهاند تئاتر به شدت رشد و خودش را با نیازهای جامعه یکی کرده است. به همین دلیل سرمایهگذاری بخش خصوصی میتواند با ماهیت سیاستگذاری درست شکل بگیرد. بخش خصوصی اگر مورد حمایت قرار بگیرد و دولت آن را رقیب خودش نداند ما رشد بیشتری را در این حوزه خواهیم دید.
انتهای پیام/
دژاکام در خصوص معضلات این روزهای تئاتر عنوان کرد: مجموعهای که بازیگران باید در حلق یکدیگر لباس عوض کنند، مجموعهای که چهار سالن دارد و اتاق گریمهایش روی هم ۱۰ متر هم نمیشود شبی دوازده تا اجرا میرود، این یعنی چه؟ یعنی تجارت بدون اخلاق، یعنی اقتصاد مدرنیته. یک عده جوان علاقهمند هم برای اینکه فقط بتوانند آثارشان را روی صحنه ببرند این شرایط ناگوار را تحمل میکنند. به نظرم بسیار خوب میشود اگر شما گزارشی از بکاستجها داشته باشید تا مردم بدانند که در تئاتر چه خبر است. میدانم که صدای من به هیچ کجا نمیرسد. ۱۰ سال است که میگویم تئاتر تجارت نیست اما کسی گوش نمیدهد و این مسئله در بلند مدت به فرهنگ و هنر ما لطمهی بزرگی خواهد زد.
این کارگردان ادامه داد: فرض کنید تئاتر نوفل لوشاتو یا مهرگان در یک ماه ۳۰۰۰ تماشاگر داشته باشد، در این صورت دولت باید بابت هر تماشاگر یک رقم از سرانهی مملکت کشور را در اختیار گروه و سالنها بگذارد.
نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف