«زهره» صفحات تکتونیکی ندارد، بنابراین اینکه این سیاره چگونه گرمای خود را از دست میدهد و چه فرآیندهایی سطح آن را شکل میدهد، سوالات طولانی مدت در علم سیاره بوده است. این مطالعه با استفاده از مشاهداتی که فضاپیمای ماژلان در اوایل دهه ۱۹۹۰ از ویژگیهای زمینشناختی شبه دایرهای روی زهره به نام تاج(coronae) انجام داد، به این راز میپردازد. با انجام اندازهگیریهای جدید تاج در تصاویر ماژلان، محققان به این نتیجه رسیدند که تاج در جایی قرار دارد که لیتوسفر سیاره در نازکترین و فعالترین حالت خود قرار دارد.
محققان آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا(JPL) توضیح دادند که زمین و زهره سیارههای سنگی هستند که تقریبا هم اندازه هستند و از ترکیب شیمیایی سنگی یکسانی تشکیل شدهاند. این بدان معناست که آنها باید گرمای داخلی خود را با سرعتی مشابه در فضا از دست بدهند.
آژانس فضایی اروپا قصد دارد بین سالهای ۲۰۳۱ و ۲۰۳۳، مدارگرد جدیدی را به سیاره زهره پرتاب کند. آژانس فضایی اروپا قرار است مدارگرد خود موسوم به «EnVision» را به این سیاره بفرستد تا دلیل تفاوت آن با زمین را مورد بررسی قرار دهد. ماموریت اصلی آن، این است که بفهمد فرآیندهای درون سیاره زهره مانند آتشفشانخیزی و تخلیه گرمای داخل آن چگونه به مرور بر جو اثر گذاشتهاند.
برنامه ناسا
خبرگزاری برنا- گروه علمی و فناوری؛ ناسا میگوید دادههای بایگانی نشانههایی از فعالیت زمینگرمایی را نشان میدهند، کشفی که پنجرهای را رو به آن که چگونه سیاراتی مانند زمین ممکن است حتی قبل از تشکیل صفحات تکتونیکی سطوح پویا داشتهاند، باز میکند. این تحقیق نشان میدهد که زهره ممکن است احتمالاً مانند فعالیتهای زمین ساختی اولیه روی زمین گرمای خود را از فعالیتهای زمینشناسی در مناطقی به نام تاج از دست بدهد.
سیاره زهره به یک مورد جذاب برای مطالعه تبدیل شده است و به همین دلیل، دانشمندان در حال برنامهریزی ماموریتهای مختلف برای شناخت هرچه بیشتر این سیاره هستند. سیاره زهره را «خواهر شیطانی زمین» مینامند و بسیاری از محققان پیشنهاد کردهاند که این سیاره آتشین را به خانه جدید خود تبدیل کنیم، اما هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که درباره آن نمیدانیم و این به این دلیل است که در حال حاضر تنها یک فضاپیمای اختصاصی در حال مطالعه زهره است و آخرین ماموریت بازدیدکننده رباتیک ناسا به این سیاره به نام مأموریت «ماژلان» در سال ۱۹۹۴ به پایان رسیده است.
ماموریت دیگر نیز «وریتاس»(VERITAS) نام دارد که مخفف عبارت «قابلیت انتشار زهره، علوم رادیویی، تداخلسنجی رادار دهانه ترکیبی، توپوگرافی و طیف سنجی» است. قابلیت انتشار یا گسیلندگی یک ماده به قابلیت انتشار تشعشع توسط سطح آن جسم گفته میشود. این قابلیت انتشار تشعشعی یک خاصیت از ماده است که بیان کننده نسبت انرژی تشعشع شده توسط ماده مورد نظر به انرژی تشعشع شده توسط یک جسم سیاه در همان درجه حرارت است.
دانشمندان به خوبی میدانند که زمین چگونه گرمای خود را از دست میدهد، اما اینکه مکانیسم جریان گرمای زهره چگونه کار میکند هنوز یک راز است. این تیم میگوید که استفاده از دادههای جمع آوری شده طی سه دهه از مأموریت ماژلان ناسا به آنها کمک میکند تا نگاه جدیدی به نحوه خنک شدن زهره داشته باشند. مطالعه جدید نشان میدهد که نواحی نازک بالاترین لایه این سیاره ممکن است پاسخی را برای پرسش آنها ارائه دهد.
آیا این خبر مفید بود؟
«سوزان اسمرکار» دانشمند تحقیقاتی ارشد در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در کالیفرنیای جنوبی، در بیانیهای رسانهای گفت: ما برای مدت طولانی درگیر این ایده بودیم که لیتوسفر زهره راکد و ضخیم است، اما دیدگاه ما اکنون در حال تکامل است.
مدارگرد EnVision، سه ابزار اصلی علمی به همراه خواهد داشت؛ یک ژرفاسنج رادار برای بررسی ساختار زیرزمینی سیاره، یک مجموعه طیفسنج برای بررسی ترکیب شیمیایی سطح و جو زهره و یک سیستم رادار اضافه برای نقشهبرداری از سطح سیاره. سیستم رادار نهایی توسط ناسا فراهم خواهد شد تا بخشی از همکاری این دو آژانس فضایی باشد.