این بازیگر درباره ایفای نقش «کریم باوی» در فیلم «پرویز خان» عنوان کرد: با خواندن فیلم‌نامه کاملا با فضای کار همراه شدم. کریم باوی از بزرگان فوتبال خوزستان در دهه ۶۰ بود و از آنجایی که من هم احساس دینی نسبت به او داشتم در گفت‌وگویی با علی ثقفی کارگردان فیلم درخصوص چگونگی ایفای این نقش و اهمیتش مدام صحبت می‌کردم.
او ادامه داد: کریم باوی فوتبالیست مظلومی بود که در سال‌های آخر عمرش با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کرد بنابراین برایم اهمیت داشت که نقش او را باورپذیر ایفا کنم.
«مسعودی» درباره تفاوت‌های فیزیک خود با بدن کریم باوی عنوان کرد: به لحاظ قدی تفاوت زیادی با این بازیکن قدیمی دارم. روز اولی که به دفتر تهیه‌کننده رفتم و صحبت کردم کارگردان گفت هیچ مشابهت فیزیکی با کریم باوی ندارم و به لحاظ قیافه و چهره‌ام نیز تفاوت زیاد بود و تنها نقطه اشتراکمان جنوبی بودن هر دویمان بود. در نهایت من اتودی زدم و کارگردان از بازی من خوشش آمد و برای این نقش انتخاب شدم. در کل امیدوارم توانسته باشم جواب اعتماد کارگردان را بدهم.
این بازیگر درباره حضور فیلم «پرویز خان» در جشنواره فیلم فجر چهل و دوم تصریح کرد: به نظرم جشنواره فیلم فجر مهم‌ترین جشنواره و ویترین سینمای ایران است و هر هنرمندی دوست دارد در این جشنواره حضور داشته باشد و اگر فیلم هم ویژگی‌های کیفی خوبی داشته باشد، کار هنرمند در هر رشته‌ای دیده خواهد شد و برای من به عنوان یک بازیگر جوان این دیده شدن خیلی مهم است.
یاسین مسعودی بازیگر فیلم سینمایی «پرویز خان» به کارگردانی علی ثقفی که از تولیدات سازمان هنری رسانه‌ای اوج در چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر است درباره تجربه حضورش در این اثر سینمایی به خبرنگار خبرگزاری برنا گفت: فیلم «پرویز خان» به زندگی یکی از نام‌های تاثیرگذار تاریخ فوتبال ایران پرویز دهداری می‌پردازد؛ کسی که چه به لحاظ بازی و چه به لحاظ مربی‌گری شاخص بود. خود من در سال‌های دورتر سابقه فوتبال بازی کردن در سطح باشگاهی را داشتم و با فضای فوتبال هم به خوبی آشنا هستم و چون جنوبی هستم، شخصیت پرویز دهداری برایم خیلی مهم بوده و هست.
انتهای پیام/
وی در پایان در مورد فیلم «پرویز خان» افزود: امیدوارم بازی‌ام در این دوره از جشنواره دیده شود و نظر مخاطبان را جلب کند. مطمئنم مخاطب با کلیت فیلم ارتباط خوبی برقرار می کند و با حال خوب از سالن سینما بیرون می‌رود، ما در سر صحنه لحظاتی از فیلم عشق به ایران، اشک‌مان را در آورد و لحظاتی دیگر به خاطر ایرانی بودن مان احساس غرور کردیم.