به گزارش خبرنگار گردشگری خبرگزاری برنا، هر شهر و استانی برای خودش نشانه هایی دارد که به نحوی شناسنامه آن شهر محسوب می شوند، از صنایع دستی گرفته تا مکان های گردشگری و غذاهای محلی که همه نمادی از یک شهر و استان محسوب می شوند.
طبخ نان های محلی و کلوچه های خانگی در این ماه رونق بیشتری می گیرد و مردم با توجه به وضعیت معیشتی و استطاعت مالی افطاری می دهند، معمولاً کسانی که نذری دارند در ماه‌های قمری به ادای دین می‌پردازند و در ماه رمضان نذورات خود مانند خرما، آش، حلوا و حلیم و حتی چای را بین مردم و یا در مساجد پخش می‌کنند و اکثراً ترجیح می‌دهند در سه شب قدر این اتفاق بیفتد.
«انگشت‌پیچ» همدان هم ازجمله شیرینی‌های سنتی و کهن این استان به شمار می‌آید که از قدمتی بیش از یک‌قرن برخوردار است، این خوراکی لذیذ بومی معمولاً در ایام ماه مبارک رمضان تهیه و مورد استفاده اعضای خانواده قرار می‌گیرد و با استفاده از مواد اولیه‌ای مانند شکر، گلاب، سفیده تخم مرغ، جوهرلیمو و آب تهیه می شود.
ماه مبارک رمضان در هر گوشه ای از کشور علاوه بر حفظ شکل اصلی با آئین‌های خاص آن مردم برگزار می شود، حتی اقوام مختلف مردم ایران از لر، ترک، کرد، فارس زبان گرفته تا اهالی جنوب و شمال کشور در برخی آداب و سنن با یکدیگر مشترک هستند و تنها اختلاف در نام آن آئین به دلیل تفاوت در گویش‌ها است.
از آیین «کلوخ اندازان» تا «کیسه برکت»
از طبخ «نان کماج» تا «انگشت پیچ»و «حلوا زرده»
«حلوا زرده» اصیل و ناب استان همدان، دسری لذیذ مخصوص ماه رمضان است تا به واسطه خوردن آن بدن قوت بگیرد و بتواند روزه را تحمل کند. این حلوا با وجود شباهت‌هایی از لحاظ ظاهری و طعمبه حلواهای دیگر، از سبک تهیه و مواد اولیه‌ی متفاوتی برخوردار است.
علت نام‌گذاری این خوراکی معطر به انگشت‌پیچ، ویژگی کش‌آمدن آن هنگام مصرف است، چرا که در گذشته، استفاده از قاشق برای میل کردن مواد غذایی مرسوم نبوده و آن‌ها برای مصرف غذاهای خود از انگشتان دست استفاده می‌کردند. مردم استان همدان نیز از این قاعده مستثنی نبوده و هنگام خوردن این معجون منحصر به فرد، آن را به دور انگشتان خود پیچیده و سپس به میل کردن می‌پرداختند.
نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف
