شعر شب هفتم محرم

13 اردیبهشت 140313 مرداد 1401 از برنانیوز

منبع

به گریه گفت به بابا مادر که شیر نداره

سرم از روی نیزه می افتاد

آیه آیه رجز گریه تلاوت می کرد

بعد عباس دگر آب سراب است سراب..

آخرین باری که بستم بند این قنداق را

هم چشم به راه است که سیراب بیارند

ای گل زهرا گلوی نازکت را تاب نیست

سفید شد همه گیسویش یکی یکی

اشعار شب هفتم محرم  ـ شعرشهادت حضرت علی اصغر علیه السلام ـ شاعرناشناس

وقتی به عمه گفت سرم تیر می کشد

با همان گریه خود غسل شهادت می کرد

تا که افزون نکند داغ علی اکبر را

می ز سبویم زدی بر سر بازار عشق

به سه صورت جواب می گیرد

میان این همه امید و آرزو انداخت

حرمله پشت حرم آمد و واویلا شد

ز فرط ضعف ای مه صورتت را تیره می بینم

لب تشنه پر زدی ز کنارم علی، ولی

چون خجالت می کشم من از رباب

یک نیستان ناله می جوشد از این دشت بلا

تلخ است پدر گریه کند، طفل بخندد

شد وقت بازی ات کمرت را گرفته ام

اصلاً بیا و فرض کن کن که آب خورده

بچه را از رباب می گیرد

عشق زمینگیر شد عرش سرازیر شد

علی از فرط عطش سوخت، خدا می فهمد

گریه کند های های چشم عزادار عشق

ور نه بی مهر و وفایی در مرام آب نیست

دنبال آب من به همه رو زدم نشد

باغ می سوزد در آتش ای دریغا آب نیست

**

اشعار شب هفتم محرم  ـ شعرشهادت حضرت علی اصغر علیه السلام ـ استادلطیفیان

اثری داشت که سوز جگرت را می برد

صدای گریه ی او آتیش به دلها زده

فقط از آن همه یک پاسخ آری می‌خواست

*********************

مگر اینکه به خواب، من رفتم

خواب شیب الخضیب می دیدی

که چنین از ره تحقیر به پیکان خندد

قلب ثار ا… منم ز آن قبر من شد سینه اش

با پدر رفت و ندانم چه شده کز میدان…

تا ز حلقم سپیده پیدا شد

قصه شنیدم که دوش تشنه لب گلفروش

همه ی دلخوشی ام ، تاج سرم گریه مکن

*********************

می‌روی زیر عبای پدرت آهسته

کاش با دیدن تو در همه ی راه علی

که تیر حرمله سوزانده مغز استخوانم را

گلویش تازه گل انداخته من می ترسم

برد گلی سبز پوش هدیه به بازار عشق

عمه تو را ز دور نشان می دهد نخواب

یا ز سر نیزه چون سرت با سر

زود یا خوابش کنید و یا مُراعاتش کنید

آگه شود ز غصه مرگت چو خواهرم

افسوس مادر تو شب شادی ات ندید

************

*************

به گزارش برنا؛ اشعار شب هفتم محرم یا شب حضرت علی اصغر (ع) عبارتند از :

یزید بود ولیکن رباب فکر نمی کرد

خنده ات باده ی حیاتش بود

غنچه ی خندان که شد پرپر در این صحرا منم

*********************

اشک ریزد مادرم از دیدن لبخند من

دیدی که دید حرمله هم ناامیدی ام

ناگهان کودک شش ماهه علم را برداشت

سپس عبای خودش را به روی او انداخت

*********************

قحطی آب و شرار آفتاب و حرمله

داد از این همه بی داد به دادم برسید

 

خون تو را به چهره که پاشید وای من

هی از این خیمه به آن خیمه زنی سر می زد

بچه به این کوچیکی مگه گناهش چی بود

همان که ولوله در لشگر عدو انداخت

چه کرد با جگر تشنه ها نمی دانم

اکبرت رفت با عمو چه شود

مادر نگران است، خدایا ! نکند تیر

جان رباب من به همه رو زدم نشد

اشعار شب هفتم محرم  ـ شعرشهادت حضرت علی اصغر علیه السلام ـ استادحبیب الله چایچیان

با سرم باشتاب، من رفتم

روی این دستم تنش ؛ برروی این دستم سرش

سنِّ شش ماهگی مبارک باد؟

غم مخور ای کودک دُردی کشم

**

آبت نداده ام ، بخدا آب می شود

خدا به گریه کنان تو آبرو بخشید

وقتی که تیر بچه ما را ز ما گرفت

با خودم می برمت که مادرت دلواپسه

رویِ دستم یک کتابِ تازه ای برخاسته

تازه شروع ضجه ما بعد از این شده

گر چه بی شیر، زاده ی شیرم

دل آقا اسیر زلفت بود

ای همای آسمان پرواز من با من بیا

مادرش داشت کنار پسرش جان می داد

گیرم تو را حسین بگیرد ، بغل کند

هر کسی گرید «حسانا» از غم امروز من

عمود خیمه ی او را به حالتی بگذارید

فاصله کم شده و حرمله با قدرت زد

دارد ز حنجر پسرم تیر می کشد

خبر سوختن بال و پرت را می برد

تو تشنه بودی و بابا فقط به خاطر تو

طفلی و این همه جلاد به دادم برسید

باغ تب و تاب داشت گل طلب آب داشت

حسین خون گلو را به آسمان پاشید

لاجرم بویِ شرابِ تازه ای برخاسته

لختی گذشت پیرزنی غرق درد گفت

با چه سر تو را به نی بند میکنند

اشعار شب هفتم محرم  ـ شعرشهادت حضرت علی اصغر علیه السلام ـ حامد خاکی

تا به این لبای خشکت شاید کمی آب برسه

کاش این قبر تو گم باشد و پیدا نشود

چند قطره آب می گیرد

بر روی دست آفتابی ، آفتاب است

این بار سپیدی گلویی نظرش را

می رسد ناله آن مادر عاشورایی

ننوشتید زمین ها همه حاصلخیزند؟

بوسه ی چوب به لبهای تو پیدا نشود

تا نفسی بر گرفت پرده ز اسرار عشق

خواب می آمد و چشمان ترت را می برد

تا پشت خیمه کار پدر سر به زیری است

سنگشان بی هوا به سر می خورد

اشعار شب هفتم محرم  ـ شعرشهادت حضرت علی اصغر علیه السلام ـ شاعرناشناس

بعد از تو عمه از جگرم تیر می کشد

از هیاهوی نیزه ها فهمید

بی جهت حرمله سه شعبه نساخت

اشعار شب هفتم محرم  ـ شعرشهادت حضرت علی اصغر علیه السلام ـ شاعرناشناس

وقتش شده بر دست بگیرد جگرش را

*********************

با لبی خشک و تشنه جان بدهم

بعد از برادرت کمرم تیر می کشد

تو را حسین چه ناباورانه می نگرد

وقتی کسی جواب ندارد چه فایده

تا کنم پُر ز آب، من رفتم

دست ها را مست کردی بسکه پر دردی علی

نبینی تا زبان گرداندن دور دهانم را

خواهشی قبل بُردنم دارم

چه کنم نوگل من تا که تو ناخن نکشی؟

حنجرت را بهانه می دیدند

باد دارد از مسیر ِ چشمهایش می وَزَد

*********************

اشعار شب هفتم محرم  ـ شعرشهادت حضرت علی اصغر علیه السلام ـ یاسر مسافر

تقصیر تیر بود اگر استخوان شکست

ایکه خونت ریخت روی دست من دشمن علی

سخنانت عجیب غوغا کرد

از تو گهواره ای مانده ببرندش غارت

یل شش ماهه ای عجیب که نیست

************

حرمله گوئیا تیر به قلب زهرا زده

گاه احرام آمد و نزدیک شد میقات وصل

به قوم سنگدل رو سیاه ، رو انداخت

ازحرم طفل رباب ِتازه ای برخاسته

آب دامی ست که دلبند مرا صید کند

تا صورتت نقاب ندارد چه فایده

نبوس این قدر بابا آخر این لعل لبانم را

اما سر تو بند به یک پوست مانده است

بیرون زده سه شعبه ای از لابلای آن

در حرم زاری مکن از بهر آب

در شهادت یادگار محسن زهرا منم

صبرکن تا صدقه دور سرش گردانی

اشعار شب هفتم محرم  ـ شعرشهادت حضرت علی اصغر علیه السلام ـ استادشفق

گلویت زیر عبا تا به حرم پنهان است

کاش میشد که نسیمی خبرت را می برد

پس از این گل به گلستان به چه عنوان خندد

این که جلوی خیمه ها زانو زده کیست؟

تشنه ام ؛شیر ندارم ؛چه کنم ؛حیرانم

کودک من به سلامت سفرت، آهسته

گیسو نکش اینقدر تو تازه عروسی

همره اشک من غمدیده بر دامن علی

دفن شد زیر لحد باز پدر تنها شد

نمی خواهم ببینم گریه های باغبانم را

ننوشتید که ما در دلمان غم داریم؟

قیمت یوسف زهرا دو سه مَن گندم بود

جان من قول بده پیش کسی رو نزنی

غنچه ی عطشان که سوزد بر لب دریا منم

کس نکُشته کودک ششماهه ی مظلوم را

که بود غنچه او را ز رنگ و رو انداخت

یک نگاهی به من بیندازی

که دیگر نشنود در خیمه ها مادر فغانم را

کم خنده کن علی به من و دیده ترم

تاری از موی حسین بن علی کم نشود

آی مردم پسر فاطمه یاری می‌خواست

حنجر طفلی چرا نشان تیرش کنند

نخ قنداقه ی مطهرتان

سوخت از آتش بیداد «حسان» گلشن دین

می کنی شرمنده ام ای گل ز خندیدن علی

همسفرها به من نمی گویید

اشعار شب هفتم محرم  ـ شعرشهادت حضرت علی اصغر علیه السلام ـ علیرضاخاکساری

ختم شد با نام من طومار اصحاب حسین

قنداقه ات هنوز به بازوست مانده است

دشت لبریز شد از جمله هل من ناصر

نکند حرمله را با خبرش گردانی

با حضورش بوترابِ تازه ای برخاسته

دادمش بلکه بگیری سپرش گردانی

یک پیرزن به گریه به یک پیرمرد گفت

دست و پا می زند علی اصغر

بابا جون رو دست من اینهمه دست و پا مزن

اشعار شب هفتم محرم  ـ شعرشهادت حضرت علی اصغر علیه السلام ـ علی عباسی

چون که عترت را به قرآن مختصر معنا منم

که با لبهای سوزانت بسوزانی زبانم را

سنگرت بود و گرنه سپرت را می برد

همان که آبرویت را ز گریه اش داری

**

کودک من لای لای از غم تو وای وای

ایستاده به روی پای خودش از امروز

تازه زمان دیدن دندان شیری است

ولی چه سود، کمی دیر کرد آب فرات

آه بانو چه کسی حال تو را می فهمد؟

تا خیمه صوت قهقهه پیچید وای من

اشعار شب هفتم محرم  ـ شعرشهادت حضرت علی اصغر علیه السلام ـ شاعرناشناس

مشک سقاییِ عمویم کو ؟

کاش میشد که زبان دور لبت چرخاندن

که شکم ها همه از مال حرام آکنده

گردنی که خشک باشد آخرش این میشود

بابا نخواب موقع شیر است گریه کن

از غم سوختن بال و پرش جان می داد

من خودم تیر از گلویت می کشم

با احتیاط زیر سرت را گرفته ام

دشت پر از های و هوست مشتری عشق اوست

یک شیرخواره با لحدش روی نیزه رفت

درمانده ام میان دو راهی کجا روم

دست کم می شود مرا ببری

جای نفس بلند شده خس خست علی

این طفل در آغوش بگیرد پدرش را

بس کن این لبخند، اشکم را در آوردی علی

*********************

ز تو ممنونم ای تیر سه شعبه ساکتم کردی

پشت سرهای ما چه می ریزی

من هنوز از نگه حرمله ها می ترسم

آنکه دارد مدفنی والاتر از والا منم

مرد بی انتها خداحافظ

قد بکش حنجره‌ات را سپر بابا کن

خیمه به کویم زدی خنده به رویم زدی

لایی لایی اصغر من دلم طاقت نداره

تا که پلک تو را عطش می بست

یا همین که رباب لا لا گفت

بابا نخواب موقع شیر است گریه کن

شرمم بود که بی تو سوی خیمه رو کنم

دست داده دست هم گیرد ترا از من علی

تیر پایان به جمله داد و مرا

فصل بی تابی است اینجا غنچه ها را تاب نیست

بین این لشکر وامانده دگر حرّی نیست

عذر خواهم رباب، من رفتم

آیه‌ها را همه با هلهله پاسخ دادند

پدر تشنه ها خداحافظ

به سر عمه سایبان بدهم

تن من دست خاک، سر را هم

گر چه خالیست علی جای تو در آغوشم

پرسش نکن سه شعبه برایم بزرگ بود

پیش چشم مادر تو چیا بر سرت میارند

آری ولی رباب ندارد چه فایده

با تو «شفق» پر گرفت عشق در او در گرفت

اشعار شب هفتم محرم  ـ شعرشهادت حضرت علی اصغر علیه السلام ـ هادی ملک پور

ریخت برهم لشگری را تاکه بر دستم رسید

********************

می کنند آهسته نجوا برگ ها در گوش هم

گرچه افتادند رویِ خاک ها خورشیدها

گریه برنده تر از تیغ عمل خواهد کرد

کمی آرام که صحرا پر گرگ است علی

لنگر کشتی نجاتش بود

اشعار شب هفتم محرم  ـ شعرشهادت حضرت علی اصغر علیه السلام ـ شاعرناشناس

وقتی دو قطره آب ندارد چه فایده

بانگ هل من ناصر من بی جواب است ای دریغ

بی قراری، قرار می خواهی

اشعار شب هفتم محرم  ـ شعرشهادت حضرت علی اصغر علیه السلام ـ  شاعرناشناس

پروانه به هم ریخته گهوارۀ خود را

بیشتر شد تشنگی ها ، او خودش  آب ، آب بود

با عمو می پری جگر داری

رُباب را چقدر در حرم خجالت داد

در سکوتی که همه مُلک عدم را برداشت

پر پرواز و بال پروازی

با همه پیغمبران ، پیغمبری ام فرق کرد

نیست از چهره آیینه کسی شرمنده

بی‌گمان در صدف خالی‌شان درّی نیست

با آن لبی که غرقه به خون شد به من مخند

گذشت واقعه آنجا رسیده ایم که باید

تازه مغرب ، آفتابِ تازه ای برخاسته

چه می شد ای پدر یک لحظه از من دور می گشتی

دست بابات نبود تیر سرت را می برد

زلفی که پیچ و تاب ندارد چه فایده

رفتی از نیزه سر در آوردی

رفت تا بلکه پشیمان بکند لشکر را

در میان قنوت دستانت

این جسم بی سرت ز چه رو تا حرم برم

مادرت دق می کنه مواظبش خدا باشه

رویت عجیب مثل کویر است گریه کن

خون گلوی اصغر بر رخ بابا چکید

دیگر از شدت گرما و عطش همچو کویر

تیر سه شعبه مگه جواب این بچه بود

همان که خیره به دست حسین شد… آری

عروس فاطمه را پیر کرد آب فرات

بیش از این قامت خم گشته ی من تا نشود ؟

رفتی حسین جسم تو را بوریا گرفت

*********************

هر گل پژمرده را به آب سیرش کنند

این طرف ناله و آن سوی ولی غوغا شد

*********************

دست و پا می زنی اما پدرت حیران است

چاک خورده لب نوزاد به دادم برسید

**

روی دستان باب من رفتم

کی خبر از خواب داشت دیده ی بیدار عشق

به خیمه ای ببریدش رباب را که در آنجا

سر این نیزه ها ز عمه گرفت

عزیزم می خوام که دفنت کنم اینجوری نخند