ایران با قدرت نظام و همبستگی ملت خود تاکنون توانسته است از بسیاری از این ایستگاه ها عبور کند و درباره حوادث اخیر نیز اینگونه خواهد بود.
این تظاهرات و اعتراضات نیز در نظر عموم مردم یک برگ فشار آمریکایی از طریق برخی ادوات و ابزارهای محدود در داخل و واکنشی از طرف غرب به گردن ننهادن ایران به خواست آمریکا و غرب در امضای توافق هسته ای و دیگر موضوعات است که به طور مشکوکی با انتشار شایعاتی درباره وضعیت سلامتی رهبر ایران همزمان شد.
اگر مذاکرات مجلس ایران را از رسانه ها دنبال کرده باشید متوجه خواهید شد که در این کشور حاشیه آزادی بیان تا چه اندازه است و شدت انتقادها به رئیس جمهوری، سیاست های کلی، کارکرد نهادها و حتی سیاست خارجی کشور تا چقدر است.
تظاهراتی در برخی از شهرهای ایران در اعتراض به مرگ دختری پس از بازداشت وی درحال برگزاری است و آمریکا، غرب و اسرائیل و بسیاری دیگر به آن به عنوان یک فرصت نادر و بی نظیر برای درهم شکستن نظام جمهوری اسلامی به آن نگاه می کنند و بر بحرانی شدن اوضاع این کشور و دستپاچگی سیاسی و سپس دخالت خارجی دل بسته اند.
البته این یک استدلال شخصی نیست بلکه تاکیدی بر اظهارات مکرر سیاستمداران آمریکایی و غرب و اعتراف آشکار آن ها به این تلاش ها و طرح ها است و آن ها هرگز حجم تلاش های خود را برای برهم زدن ثبات داخلی ایران پنهان نکرده اند.
اول: تظاهرات در ایران یک ویژگی از ویژگی های شناخته شده ملت است و موضوعی عجیب نیست که ارکان نظام را متزلزل کند و یا تصمیم گیران را شوکه کند. ملت ایران ملتی زنده و فعال است و نسبت به هر موضوعی واکنش نشان می دهد و از طرف نظام سیاسی سرکوب شده و خفقان زده نیست.
از این رو، تظاهرات اخیر در ایران یک بیداری ناگهانی و غافلگیرکننده ملت یا بخشی از آن پس از یک حادثه خاص مانند مرگ یک بانوی جوان نیست.
براساس تظاهراتی که امروز در ایران در جریان است و شرطبندی و امید بسیار و هیجان زیاد محافل تصمیم گیر غربی به چند نکته اشاره می کنیم.
متاسفانه کشورهای عربی که روابط گسترده تاریخی و فرهنگی و جغرافیایی با ایران داشته اند نیز نخبگانشان تصویری دقیق از جامعه و نظام سیاسی و عرف و ارزش های ملی و سیاسی ایران ندارند.
امید و شرطبندی دشمنان ایران بر این حوادث موضوع جدیدی نیست در زمان ریاست جمهوری ترامپ و روحانی نیز تظاهراتی در ایران برگزار شد و غربی ها بر آن شرطبندی کردند و حتی نام “بهار ایرانی” را بر آن نهاده بودند.
به عنوان یک پدیده عمومی اینگونه است هر فرد ایرانی چه مخالف یا طرفدار نظام به محض احساس به وجود دست بیگانه، برای مخالفت با آن دخالت خارجی، در کنار نظام قرار می گیرد و این یک عامل مهم در به شکست کشاندن فروپاشی کشور از داخل در طول چند دهه گذشته بوده است.
چهارم: ملت ایران حساسیت شدیدی به دخالت خارجی دارند و هر اقدام داخلی، عامل آن هرکه و هرچه باشد اگر نشانه های دخالت خارجی در آن نمود یابد با مخالفت ملت روبرو می شود.
انتهای پیام/