عامریان در پاسخ به این سوال که آیا سرمایهگذار میتواند در سلیقه مخاطب اثرگذار باشد یا نه پاسخ داد: از آنجایی که من هیچگاه سرمایهگذار نداشتهام نمیتوانم پاسخ درستی به این سوال بدهم اما به عنوان تهیهکننده همیشه سعی کردهام به سمت تولید آثاری بروم که علاقه مخاطب آن روزم است. سال گذشته با سلیقه مخاطب آن زمان فیلمم را ساختم و امروز با توجه به سلیقه مخاطب امروزم اثری را تولید میکنم.
تهیهکننده فیلم «دینامیت» عنوان کرد: امثال من فقط برای عشق و علاقهای که به سینما دارند این سرمایهگذاریها را میکنند. من فقط به برگشت سرمایهای که گذاشتهام فکر میکنم نه هیچ چیز دیگری. عدهای فکر میکنند اگر فیلمی پنجاه_شصت میلیارد بفروشد همهی آن مبلغ به دست تهیهکننده میرسد اما اینگونه نیست. تقریبا چیزی که به دست تهیهکنندهها میرسد یک سوم فروش اثر در سینماست.
او در پاسخ به این سوال که آیا سرمایهگذار میتواند در سلیقه مخاطب اثرگذار باشد یا نه پاسخ داد: تهیهکنندهی حرفهای، متخصص است. او کسی است که سالها تجربه دارد، فیلمنامهی خوب را میشناسد و میداند که یک اثر چه عوامل و امکاناتی را میخواهد اما تهیهکنندهای که آگاهی و شناخت کافی ندارد سرآخر کارش به شکایت و بدهکاری میکشد. بارها برای من فیلمنامه آوردهاند وقتی که کار را خواندم متعجب شدم. از طرف مقابل پرسیدم اصلا حرفت در این داستان چیست؟ چه میخواهی بگویی؟ خودش هم جوابی نداشت. این افراد سرمایهگذارها را هم بدبخت میکنند.
اگر از مسیرهای ناثواب رفت و آمدهای عدد و رقم در سینما و حتی گاهی شبکه نمایش خانگی عبور کنیم و پولشوییهای مرسوم در این قصه را نادیده بگیریم کمتر از 10 درصد از سرمایهگذاران خصوصی دست به جیب میشوند و دست به جیب از سینما برمیگردند. موضوعی که خبرگزاری برنا در گزارشی مفصل به آن پرداخته است که بخش دوم آن را این هفته از نظر میگذرانید.
در سالهای اخیر سینما مدیون تولیداتی است که از گیشه مراقب میکنند و به رغم جایگاه هنریشان که ممکن است در اوج نباشند اقتصاد سینما را در دست دارند. تهیهکننده فیلمهای «تگزاس» و «دینامیت» که بیش از 100میلیارد تومان تنها با چهار پنج فیلم به گیشه سینما آورده است در گفت و گو با خبرگزاری برنا در خصوص اوضاع و احوال سرمایهگذاری و وضعیت بازگشت سرمایه در سینما صحبت کرده است.
مهدی صباغزاده ادامه داد: الان یکی از گرفتاریهای شورای اکران همین است. از یکسو فیلمهای بسیاری در صف نشستهاند و از سوی دیگر سینمادارها به دلیل گرانی با مشکل مواجه شده شدهاند. در کل سینما نیازمند مخاطب و برگشت سرمایه است بنابراین باید سریعتر فکری به حال این اوضاع کرد.
او ادامه داد: فرآیند تولید تا اکران یک اثر حدود دو یا سه سال طول میکشد، اگر همان وقت و سرمایه خوابیده را تبدیل به طلا یا ارز میکردیم خود به خود رشد و بازدهی بیشتری برایمان داشت. در کل باید بگویم که ما از ساخت بیشتر فیلمهایمان ضرر کردهایم و هیچ سودی نبردهایم.
آیا این خبر مفید بود؟
مهدی صباغزاده: سینمای سالم و شکوفا به سراغ هنرپیشههای زیرمیزی نمیرود