مرحله ۱: شکر کمتری مصرف کنید!
همین! این تمام کاری است که باید انجام دهیم. بهترین قسمت این راه حل چیست؟ طبیعی و کاملا رایگان است، بدون دارو، بدون جراحی، بدون هزینه!
برای اینکه قند کمتری وارد بدن خود کنید، از غذاهای کامل، طبیعی و فرآورینشده استفاده کنید. از رژیم غذایی کم کربوهیدرات تصفیه شده، پروتئین متوسط و چربیهای طبیعی بالا استفاده کنید.
شکر باقیمانده را بسوزانید.
مرحله ۲: شکر باقیمانده را بسوزانید!
وقتی از آنچه بدن شما میتواند به طور طبیعی تولید کند فراتر رفتید، داروها میتوانند کنترل را به دست گیرند. ابتدا فقط به یک دارو نیاز دارید، اما یک دارو در نهایت دو و سپس سه دارو میشود و دوزها بیشتر میشوند.
بنابراین باید از منابع پروتئینی بسیار فرآوری شده و غلیظ مانند شیکهای پروتئینی، نوارهای پروتئینی و پودرهای پروتئینی خودداری کنید.
هرقدر بدنتان را مجبور به پذیرش گلوکز بیشتری کنید، بدنتان برای غلبه بر مقاومت به انسولین بیشتری نیاز دارد. اما این انسولین فقط مقاومت بیشتری ایجاد میکند چون سلولها بیشتر و بیشتر منبسط میشوند.
همین وضعیت در بدن وجود دارد. وقتی شکر میخورید، بدنتان هورمون انسولین ترشح میکند تا به انتقال قند به سلولهایتان کمک کند، جایی که از آن برای انرژی استفاده میشود. اگر آن قند را به قدر کافی نسوزانید، پس از چند دهه سلولهای شما کاملاً پر میشوند و دیگر قادر به تحمل این حجم از قند نیستند.
نخستین قدم این است که تمام قندها و کربوهیدراتهای تصفیهشده را از رژیم غذایی خود حذف کنید. قندهای افزوده ارزش غذایی ندارند و میتوانید با خیال راحت از مصرف آنها چشم بپوشید. کربوهیدراتهای پیچیده که به سادگی زنجیرههای طولانی قند هستند و کربوهیدراتهای بسیار تصفیهشده مانند آرد به سرعت به گلوکز هضم میشوند.
کلسترول خوراکی این غذاها هیچ ضرری بر بدن انسان ندارد. خوردن چربیهای غذایی منجر به دیابت نوع ۲ یا بیماری قلبی نمیشود و در واقع، مفید است چون کمک میکند بدون افزودن قند به بدن احساس سیری کنید.
این کار موثر است، اما اثر آن موقتی است چون مشکل قند اضافی را برطرف نمیکند. فقط مقدار اضافی را از خون به سلولها منتقل و مقاومت به انسولین را بدتر میکند. در برخی موارد، حتی با ترشح انسولین بیشتر، بدن نمیتواند گلوکز بیشتری را وارد سلولها کند.
روزه صرفاً روی دیگر غذا خوردن است: اگر غذا نخورید، روزهدار هستید. وقتی غذا میخورید، بدن شما انرژی غذا را ذخیره میکند. وقتی روزه میگیرید، بدن شما انرژی غذا را میسوزاند و گلوکز در دسترسترین منبع انرژی غذایی است. بنابراین، اگر دورههای روزهداری خود را طولانیتر کنید، میتوانید قند ذخیرهشده را بسوزانید.
بالا بودن گلوکز خون تنها بخشی از مشکل است. نه تنها گلوکز بیش از حد در خون وجود دارد، بلکه گلوکز بیش از حد در تمام سلولها هم وجود دارد. دیابت نوع ۲ یک پدیده سرریز است و زمانی رخ میدهد که گلوکز بیش از حد در کل بدن وجود داشته باشد.
در پاسخ به گلوکز اضافی در خون، بدن انسولین بیشتری ترشح میکند تا بر این مقاومت غلبه کند. این امر سبب میشود گلوکز بیشتری به سلولهای سرریزشده وارد شود تا سطح خون در حالت طبیعی بماند.
به گزارش برنا؛ بدنتان را مانند یک کاسه قند بزرگ تصور کنید. هنگام تولد، این کاسه خالی است. طی چندین دهه، شکر و کربوهیدراتهای تصفیهشده میخورید و کاسه به تدریج پر میشود و وقتی غذای بعدی را میخورید، شکر غذای شما روی دو طرف کاسه میریزد چون کاسه از قبل پر شده است.
شاید روزهداری راهکار سختی به نظر برسد، اما به معنای واقعی کلمه قدیمیترین رژیم درمانی شناختهشده است و در طول تاریخ بشر بدون مشکل انجام شده است. اگر از داروهای تجویزی استفاده میکنید، برای روزه گرفتن باید با پزشک مشورت کنید.
اگر گلوکز اضافی را حذف نکنیم چه اتفاقی در بدن میافتد؟ ابتدا، بدن مقدار انسولین تولیدی خود را افزایش میدهد تا گلوکز بیشتری را وارد سلولها کند. اما این واکنش، فقط مقاومت بیشتری به انسولین ایجاد میکند که به یک چرخه معیوب تبدیل میشود.
تنها چیزی که به آن نیاز دارید، داشتن ذهنی باز برای پذیرش الگوی جدید و شجاعت به چالش کشیدن خرد متعارف است.