در بخشی از کتاب «آپولو» می‌خوانید: «آپولو صندلی مخصوصی بود که متهم روی آن می‌نشست، پاها و دستانش افقی می‌ماند و یک بخشی شبیه چرخ‌دنده داشت که روی ساق پاها قفل می‌شد. طوری که اگر شخص می‌خواست تکان بخورد، ممکن بود پوست بدنش را بکند. یک کلاه مخصوص شبیه کلاه فضانوردی هم داشت. اسم آپولو را از فضاپیمای آمریکایی گرفته بودند که همانطور که آپولو انسان را می‌فرستاد به فضا؛ این وسیله شکنجه هم روح را از جسم انسان جدا می‌کرد.»
در بخشی از کتاب «مهاجر آسمان هم» می‌خوانید«: کار از کار گذشته بود، رفته رفته چشمان علی در حال بسته شدن بود! در حالی که دستانشرا در دست داشتم، با گریه و ناراحتی صحبت می‌کردم. لحظه‌ای دستانم را فشار داد. در آن لحظه تمام سر و صورت علی غرق در خون بود. لبخندی زیبا بر لبانش نقش بست! دستانم را فشار داد. چشمانش باز شد و قطرات اشک، که با خون صورتش آغشته می‌شد بر صورتش می‌غلتید؛ لبخند با اشک خونین صحنه‌ای زیبا و پرمفهوم ایجاد کرده بود. لبخند به آنچه می‌دید! و اشکی که از روی شوق بر دیدگانش جاری بود بر دیدگانش جاری بود. ناگهان چشمانش بسته شد و دستانم را رها کرد.»
ذبیح تا آخرین تعمیرکارش به مرخصی نمی‌رفت. رویش نمی‌شد به تهران بازگردد تا سری به کاروکاسبی‌اش توی گاراژ بزند و یا حالی از خانواده چشم‌به‌راهش جویا شود؛ چرا که همه تعمیرکارها با دعوت و سرپرستی او به جبهه آمده بودند.»
کتاب «مهاجر آسمان» «فریدون کریمی والا» که زندگی‌نامه امیر خلبان شهید «علی کیارش» را روایت می‌کند، با شمارگان یکهزار نسخه، 335 صفحه، در قطع رقعی و به بهای یکصد و30 هزار تومان منتشر شده است.
|