مصاحبه هفته؛
| | کد خبر: ۱۳۵۰۷۴۰
|
او در ادامه مثال زد: در سینمای «بهرام بیضایی» همه‌ی نام‌ها کارکرد دارند و اساسا به مقوله‌ی افسانه و اسطوره گره می‌خورند. مثلا در فیلم «باشو غریبه کوچک» اسم (باشو) از باش به معنای بودن می‌آید و چون آن پسر جنوبی است و جنوبی‌ها (او) را در انتهای خیلی از اسامی مانند: (حمیدو)، (امیرو) و… می‌گذارند بنابراین (او) آخر واژه می‌نشیند و (باشو)… می‌شود. یعنی اینکه قرار است این پسر بماند. در کنار آن اسم (نایی) که همان (ناهید) است را برای «سوسن تسلیمی» داریم که در گویش گیلکی همینگونه تلفظ می‌شود. در واقع (نایی) پهلو به اسم (ناهید) می‌زند و ناهید هم از (آناهیتا) که الهه‌ی آب‌ها و باروری است گرفته شده است. یعنی افراد به واسطه‌ی کارکردشان در داستان و اسامی خود یک ارتباط اسطوره‌ای برقرار می‌کنند.
نویسنده «تلفن همراه آقای رئیس‌جمهور» گفت: این مسئله را در کارهای «مسعود کیمیایی» هم می‌بینیم. به واسطه‌ی پرسونای کیمیایی اکثرا بازیگران در فیلم‌هایش جای خودش حرف می‌زنند. این شخصیتها که نام آن‌ها را پرسونا می‌گذارم در واقع شخصیت‌هایی هستند که انگار جهان ذهنی خود آقای کیمیایی را بازتاب می‌دهند. برای مثال شما می‌بینید اسم(رضا) در چند فیلم او مانند «رضا موتوری» و «رد پای گرگ» تکرار می‌شود بنابراین این یک وجه‌تسمیه است و اسمی است که به شکل موتیف مدام در فیلم‌های او تکرار می‌شود تا بتواند پرسونای او را بازسازی کند. بنابراین در سینمایی که رویکرد کلاسیک داستان‌گو دارد اسم‌ها، نشانه‌شناسی و اشیا معنای دیگری را بازتاب می‌دهند و در هم تسری پیدا می‌کنند اما در فیلم‌هایی که رویکرد مدرن دارند اسم‌ها فقط اسم هستند.
حتما شما هم با دیدن سریال‌های مختلف به این فکر فرو رفته‌اید که در انتخاب اسامی شخصیتها چه فاکتورهایی موثر است. انتخاب اسامی و نام شخصیتها در هر اثر دارای ویژگی‌هایی مرتبط با تعریف شخصیت و جایگاه آن کاراکتر در آن درام براساس تفکر و تعاریف صاحب اثر است که گاهی با تناسب و گاهی با تعلیق انتخاب می‌شود. در گزارشی در گفت‌وگو با نویسندگان سریال‌های تلویزیونی موضوع را بررسی می‌کنیم.