چرا و به چه دلیل امام حسن (ع) صلح کرد؟+ اسناد دقیق

“ترسیدم ریشه مسلمانان از زمین کنده شود و کسی از آنان باقی نماند؛ از این رو با مصالحه‌‌ای که انجام گرفت، خواستم دین خدا حفظ شود.”(4)

صلح امام حسن(ع) زمینه ساز قیام امام حسین(ع) بود.

“اگر آماده نبردید، صلح را رد کنیم و با تکیه بر شمشیرمان کار او را به خدا واگذاریم؛ اما اگر ماندن را دوست دارید، صلح او را بپذیریم و برای شما تأمین بگیریم”.

حضرت به نخیله رفت و متوجه شد اکثر آنها که اظهار اطاعت کرده بودند، در آن‌جا حاضر نشده‌‌اند. امام در نخیله سخن‌رانی کردند و سپس مردی از قبیله “کنده” را به نام “حکم” با چهار هزار نفر به سوی لشکر معاویه فرستادند و امر کردند در “انبار” توقف کنید تا فرمانم برسد، اما وقتی به “انبار” رسید و معاویه از این رخداد آگاه گردید، پیکی نزد “حکم” فرستاد که اگر به طرف ما بیایی و از حسن بن علی(ع) دست برداری، یکی از ولایت شامات را به تو می‌‌دهم و 500 هزار درهم برایش فرستاد. او امام را رها کرد و با 200 نفر از اقوام و دوستان نزدیک خود به معاویه پیوستند. پس از آن، امام فرد دیگری را از قبیله “بنی مراد” همراه چهار نفر به سوی “انبار” فرستاد که او هم فریب معاویه را خورد و به وی پیوست.

رعایت مصالح عمومی، خردمندانه‌‌ترین استراتژی‌ است که از سوی رهبران دل‌سوز و آزادی خواه، به ویژه رهبران الهی اتخاذ می‌‌شود، زیرا آنان هیچ‌گاه مصالح عمومی را فدای مصالح فردی و گروهی نمی‌‌کنند. امام حسن(ع) نیز برای جلوگیری از خون‌ریزی و رعایت مصالح مسلمانان، تن به صلح داد؛ چنان‌که آن حضرت خود فرمودند:

نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف