انتهای پیام/
انتهای پیام/
با توجه به این چالشها، محققان این پروژه به دنبال ایجاد یک وسیله سازگار با بافتهای نرم بودند. محققان پس از بررسی چندین ماده، روی گرافن متمرکز شدند. محققان گرافن را درون یک غشای سیلیکون انعطافپذیر و الاستیک قرار دادند سپس، آنها به آرامی نوار طلا (با ضخامت ۱۰ میکرون) را بر روی لایه محصور قرار دادند تا به عنوان یک اتصال الکتریکی بین گرافن و الکترونیک خارجی که برای اندازهگیری و تحریک قلب استفاده میشود، عمل کند. سرانجام آن را روی قلب قرار دادند. کل ضخامت همه لایهها با هم در کل حدود ۱۰۰ میکرون است. دستگاه حاصل به مدت ۶۰ روز در قلب در دمای بدن پایدار بود.
اختلالات آریتمی قلب، هنگامی رخ میدهد که قلب خیلی سریع یا خیلی آهسته میتپد. در حالی که برخی از موارد آریتمی جدی نیست، بسیاری از موارد میتوانند منجر به نارسایی قلبی، سکته مغزی و حتی مرگ ناگهانی شوند. پزشکان معمولاً آریتمی را با ضربان سازهای قابل کاشت و دستگاههای ضربان ساز که ضربان قلب غیر طبیعی را تشخیص میدهند و سپس ریتم را با تحریک الکتریکی درست میکنند، درمان میکنند. در حالی که این دستگاهها نجاتدهنده هستند، ماهیت سفت و سخت آنها ممکن است حرکات طبیعی قلب را محدود کند، به بافتهای نرم آسیب برساند، باعث ناراحتی شود و عوارضی مانند تورم دردناک، سوراخها، لختههای خون، عفونت و موارد دیگر را در بدن ایجاد کند.