برخلاف سیستم‌های هموستاتیک که قبلاً توسعه داده شده بود، فناوری جدید محققان MIT از عملکرد هر دو پلاکت، سلول‌هایی که لخته شدن خون را آغاز می‌کنند و فیبرینوژن، پروتئینی که به تشکیل لخته کمک می‌کند، تقلید می‌کند.
برای ذرات جذب‌کننده پلاکت، محققان از ذراتی مشابه آنچه در مطالعه سال ۲۰۲۲ گزارش کردند استفاده کردند که از پلیمر زیست سازگار به نام PEG-PLGA ساخته شده بود. این تیم، ذرات را با افزودن یک گروه شیمیایی اصلاح کرد. این ساختارها، به ذراتی در محل زخم تجمع یافته‌اند متصل می‌شوند و توده‌هایی را تشکیل می‌دهند که شبیه لخته‌های خون است. آن‌ها اکنون قصد دارند با همکاری بیمارستان عمومی ماساچوست، این سیستم را روی حیوانات بزرگتر آزمایش کنند.
|
پروفسور پائولا هاموند، یکی از نویسندگان ارشد مقاله مربوط به این پروژه در مورد این دستاورد گفت: «آنچه به طور ویژه در مورد این نتایج قابل توجه بود، سطح بهبودی پس از آسیب شدید بود که در مطالعات حیوانی دیدیم. با استفاده از دو سیستم مکمل به صورت متوالی، میتوان لخته بسیار قویتری به دست آورد.»
در یک مدل آسیب داخلی در موش، این تیم نشان داد که این اجزا به طور قابل توجهی بهتر از نانوذرات هموستاتیکی است که قبلا ساخته شده و مورد آزمایش قرار گرفته است.
آیا این خبر مفید بود؟
اگر بیماران خون زیادی از دست بدهند، پلاکت یا فیبرینوژن کافی برای تشکیل لخته ندارند. این تیم می‌خواست سیستم مصنوعی ایجاد کند که می‌تواند با جایگزینی هر دوی این اجزای لخته‌کننده به نجات جان مردم کمک کند.