به گزارش خبرنگار بین‌الملل گروه فرهنگ و هنر برنا؛ النور کاپولا، کارگردان آمریکایی، برنده جایزه امی برای مستند «قلب‌های تاریکی: آخرالزمان یک فیلمساز» در خانه خود درگذشت.
براساس گزارش ورایتی، کاپولا در سال ۲۰۱۷ به ددلاین گفت: “آغاز ایده فیلم برای من قطعا مستندسازی “اینک آخرالزمان” بود. “من هیچ ایده‌ای نداشتم. من در اوایل دهه ۷۰ چند فیلم هنری کوچک ساختم، اما وقتی این دوربین را در فیلیپین گرفتم، فقط مسحور شدم، از طریق منظره‌یاب نگاه می‌کردم. من واقعا به آن پاسخ دادم، بنابراین مستندات مختلفی ساختم، زیرا همیشه عاشق فیلمبرداری بودم. “
کاپولا اولین فیلم داستانی خود را با نام «پاریس می‌تواند صبر کند» نوشت و کارگردانی کرد که داستانی عاشقانه با بازی دایان لین، الک بالدوین و آرنو ویار بود و نخستین بار در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو در سال ۲۰۱۶ به نمایش درآمد. دومین فیلم وی درام «عشق عشق است عشق است» سال ۲۰۲۰ ساخته شد.
النور فارغ التحصیل UCLA در رشته طراحی کاربردی بود و زمانی که به عنوان دستیار کارگردان هنری در تولید فیلم ترسناک «زوال عقل ۱۳» اولین فیلم بلندی که فرانسیس فورد کاپولا کارگردانی کرد، حضور داشت با همسرش آشنا شد. این ۲ سال ۱۹۶۳ ازدواج کردند که حاصل آن ۳ فرزند جیان کارلو (که سال ۱۹۸۶ در ۲۲ سالگی بر اثر تصادف قایق تندرو جان باخت)، سوفیا کارگردان و رومن کاپولا نویسنده و تهیه کننده است.
النور کاپولا همچنین کتابی در سال ۱۹۹۵ با عنوان «یادداشت‌هایی در مورد ساخت آخرالزمان اکنون» منتشر کرد که در آن هم به چگونگی تولید پر دردسر «اینک آخرالزمان» پرداخت. او سال ۲۰۰۸ کتاب خاطراتش را با عنوان «یادداشت‌هایی درباره یک زندگی» منتشر کرد و به‌عنوان فیلمبردار و کارگردان به تولید چندین مستند کوتاه درباره جزییات فیلم‌های مختلف همسر و فرزندانش پرداخت.
انتهای پیام/