محمدرضا لشینی کارشناس منطقه درگفت‌وگو با خبرنگار بین الملل خبرگزاری برنا، درباره نقش قطر به عنوان یک میانجی گر راهبردی در جنگ اخیر گفت: قطر توانسته به عنوان یک میانجی قدرتمند در غرب آسیا عمل کند که یک نمونه آن مذاکرات ایران و آمریکا است؛ قطر علی رغم مناقشه‌ای دیپلماتیکی که با عربستان سعودی، امارات، بحرین و مصر پیدا کرد، اما توانست با همسایه‌ی قدرتمند شمالی خود یعنی ایران روابط خود را هر چه بیشتر محکم کند.
لشینی اظهار داشت: رژیم صهیونیستی در عمل خواهان گرفتن کل خاک فلسطین است، همچنین در برابر جهان اسلام و جهان عرب به دلیل نداشتن عمق استراتژیک در سرزمین‌های اشغالی، به شدت آسیب پذیر است؛ فلذا رژیم صهیونیستی در تلاش خواهد بود تا این عمق استراتژیک ناچیزش رادر بین کشور‌های منطقه کمی افزایش دهد که یکی از این تلاش‌ها پیمان ابراهیم بود، اما در عمل دیدیم که افکار عمومی جهان اسلام و جهان عرب نسبت به مساله‌ی فلسطین و قدس ساکت نمی‌مانند. شاید دولت هایشان قصد داشته باشند روی این مسئله سرپوش بگذارند، اما در نهایت دیری نپائید که عملا شاهد از بین رفتن پیمان ابراهیم و تظاهرات گسترده در محکوم کردن حملات رژیم صهیونیستی به غزه، نه تنها در کشور‌های عربی و اسلامی بلکه تظاهراتی حیرت انگیزتر در کشور‌های اروپایی بودیم.
انتهای پیام/
منبع
وی اظهار داشت: البته این نکته نیز قابل ذکر است که قطر بعضاً به جرقه خوردن برخی از تنش‌ها در منطقه کمک می‌کند و سپس خودش به عنوان میانجی در صحنه ظاهر می‌شود. این همان منطق واقع گرایانه_عمل گرایانه در سیاست خارجی این کشور است.
وی افزود: بعد دیگر نیز تغییر افکار عمومی جهان نسبت به خود است، چرا که امروزه افکار عمومی مثبت نسبت به یک دولت نیز یکی از مولفه‌های مهم در ایجاد یک جایگاه تاثیرگذار در نظام بین الملل است. همین ایجاد محبوبیت باعث جذب توریسم و تغییر نگرش عوام در غرب نسبت به خاورمیانه علل خصوص کشور مورد بحث یعنی قطر می‌شود.
وی گفت: حال فرض کنید قطر بخواهد برای این جنگ میانجیگری کند، اولا رژیم صهیونیستی همانطور که زیر توافق با یاسر عرفات زد، زیر بار میانجیگری قطر نخواهد رفت و در دراز مدت زیر میز خواهد زد. هم چنین افکار عمومی جهان اسلام و جهان عرب که خود قطر نیز یکی از آن کشورهاست هرگز به زیر بار این اتفاق نمی‌روند. از این نکته نیز نباید گذشت که اساساً در مورد مسئله‌ی غزه بازیگران زیادی نقش آفرینی می‌کنند.
وی افزود: در واقع قطر با توجه به مساحت کوچک و قدرت محدود خود نیازمند یک شریک راهبردی بزرگتر و قابل اطمینان بود و البته ایران نیز همواره دست دوستی به سمت دولت‌های منطقه دراز کرده است. اما به مرور قطر توانسته است با یک منطق واقع گرایانه_عمل گرایانه، ابتدا توانایی‌ها و ضعف‌های خودش را شناسایی کرده و بر روی نقاط قوت خود مانور دهد. بزرگترین نقطه‌ی قوت قطر که موجب شده این کشور در مذاکرات صلح پیش قدم و میانجی گر باشد، نیاز مبرم آن‌ها به سرمایه گذاری خارجی به ویژه بر روی میدان‌های گازی است.
لشینی در پاسخ به این پرسش که چرا قطر می‌کوشد در خاورمیانه به عنوان یک عامل مهم برای ایجاد ثبات شناخته شود گفت: این امر دارای دو بعد است؛ یکی بعد اقتصادی آن که موجب می‌شود نظر کمپانی‌های بزرگ را برای سرمایه گذاری در این کشور جلب کند، مثلاً در زمان آغاز جنگ روسیه و اوکراین همه نگران بودند که گاز اروپا چطور تامین خواهد شد چرا که تا آن زمان عمده گاز اروپا از طریق روسیه تامین می‌شد؛ این کارشناس همه از زمستان سخت در اروپا سخن می‌گفتند و اینکه هیچ کشور دیگری امکان گازرسانی به روسیه را ندارد، چرا که سیستم لوله کشی گاز و زیر ساخت آن مهیا نیست. در این زمان بود که قطر با صادرات گاز فشرده شده‌ی مایع یا همان گاز LNG البته با سرمایه گذاری خارجی انبار‌های ذخیره سازی سوخت در اروپا را پر کرد و سود کلانی برد.
لشینی خاطرنشان کرد: سرمایه گذار خارجی تنها در صورتی سرمایه‌ی کلان خود را به این کشور خواهد آورد که احساس امنیت کند و از آینده‌ی سرمایه گذاری خود مطمئن باشد؛ پس مذاکرات ایران و آمریکا به طور مستقیم به امنیت قطر نیز مربوط است، چرا که هر گونه افزایش تنش میان ایران و آمریکا به ضرر قطر خواهد بود.