آنجا بود که به ذهن ام رسید ، ای کاش همه ی فدراسیون ها همچون کشتی؛ تمثال نورانی شهدایِ رشته ی ورزشی شان را زینت سالن ها و آکادمی ها و کمپ های شان نموده و از سیره ی آن شهداء برای ورزشکاران شان بگویند آن چنان که رهبر عزیزتر از جانمان می فرمایند : « وصایای شهیدان را که رشحاتی از فیض و هدایت الهی است با چشم تدبّر بخوانید، شهیدان، ستارگان درخشانی هستند که هر جویای حقیقتی می تواند راه خویش را با آنان بیابد».
تصویر دو وزیر بر مزار شهدا
انتهای پیام //
آیا این خبر مفید بود؟
از عمق جان باید به وزارت ورزش و جوانان ایران عزیز درود فرستاد که استقبالی نوین را رقم زدند، باشد که تشریفات نهاد ریاست جمهوری و کلیه ی دستگاه ها این الگو را در شیوه نامه ها ( پروتکل های) خود لحاظ کنند و صرفا بهره بردار و مقلد الگوی غربی در رعایت شیوه نامه های تشریفاتی نباشند.
(تصویر احمدی و دبیر و الگ زیر عکس حاج قاسم و مصطفی صدرزاده)
اقدامی که تمامی دیپلمات های دنیا و مدعیان دیپلماسی دولت بی تدبیر قبل را متحیر و شگفت زده نمود.
((تصویر وزیر روسیه که قاب حاج قاسم و آقا روی میز عسلی کنار اوست))
طی آن یک ساعت حضور، لحظه به لحظه با اجرای زیبای پهلوانان کوچک و بزرگ، آن قدر صحنه های زیبا خلق شد که الگ ماتیستین را وادار نمود با گوشی شخصی اش همچون یک عکاس ، دائما در حال ضبط اتفاقات باشد.
او کمتر از 24 ساعت میهمان سید حمید سجادی بود از 5 بامداد روز 4شنبه که وارد فرودگاه امام شد و از سوی سید محمدیون دیگر معاون ورزش قهرمانی و اسماعیل احمدی مشاور وزیر و مدیر کل حوزه ی وزارتی مورد استقبال قرار گرفت تا 4 بامداد روز 5شنبه که مدیرکل حوزه ی وزارتی او را بدرقه کرد. اما خبر ورود او با استقبال رسمی و در عین حال متفاوت طرف ایرانی در قاب همه ی رسانه ها جای گرفت با تصویری که دوست و دشمن را متعجب ساخت، دو شهید گمنام مدفون در محوطه ی وزارتخانه و ماتیستین و سجادی که پس از اهدای گل و مارش حماسی گروه تشریفات و موزیک ارتش جمهوری اسلامی ایران ، به نشانه ی احترام و ادب بر این دو قبر نورانی ایستاده بودند.
اما این سفر و برنامه هایش ، یکی یکی شگفتانه ای هایی بود (سورپرایز هایی) که یک به یک و گام به گام خودنمایی می کرد آنجا که پس از امضای تفاهم نامه، قهرمان دو و میدانی ایران اسلامی به جای تابلوهای مرسوم برای اهداء به همتای روسی اش، قابی تجسمی و حجمی شامل ادوات و تجهیزات زورخانه از زنگ ، میل ، سردم و … را به او هبه کردند که مقدمه ای باشد بر کنجکاوی « الگ » تا با برنامه ی قبلیِ طرف ایرانی ، برای پاسخ دادن به سوالات طرف روسی؛ مسیر خیابان سئول تا پارک شهر را طی کرده و به زورخانه ی سنتی و قدیمی و بسیار زیبای شهید فهمیده برسند.
دوستانی که از این صحنه ی انقلابی خشنود شده و دشمنانی که هنوز از شکست ذلیلانه شان در فتنه ی ترکیبی و شناختی اخیر فارغ نشده بودند در حیرت این عکس، دوباره روح پلید و جان کثیف شان ، سوختن گرفت.
عکاسی و فیلمبرداری او اما به زورخانه محدود نشد و «الگ» که با دیدن سالن بدنسازی و سالن های تمرین تیم های ملی کشتی و محوطه ی زیبای کمپ با 300 تخت اسکان با تمام امکانات مورد نیاز ورزشکاران ، تصور نمی کرد ایرانیان چنین امکاناتی داشته باشند؛ کماکان در حال ثبت تصویری سفر خود به مرز پرگهر ایران قوی بود.
احتمالا افرادی که دائما در پی تخریب وزیر ورزشکار و اولین وزیر قهرمان وزارت ورزش هستند اینگونه اقدامات انقلابی و جریان ساز سید حمید را عامدانه نخواهند دید چون نمی توانند همچون تصویر او با الناز رکابی موج سازی و موج سواری کنند (دیداری که دشمن را محصور تدبیر خود کرد اما برخی اصرار بر نظر افراطی خود داشته و دارند).
((تصویر قاب زورخانه که به روسیه داده شد ، تصویر خم شدن او و فیلمبرداری او))
جالب آنجا بود که وقتی یکی شان پیام و نظر نوشته بود (Comment ) که « مگر همین شهداء با سلاح های امثال همین روسیه ای ها به شهادت نرسیدند؟! » عزیزی پاسخ او را اینگونه داد که: « این حضور، نشان عظمت و اقتدار شهیدان است که دوست و دشمن بر مزار آنان به تکریم و احترام می ایستند.»
نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف