پس از اجرای طرح اصلاح یارانهها که برای 4 کالا اعمال شد اما در عمل سایر محصولات هم افزایش قیمت داشتند. استدلالی که از سوی فروشندگان مطرح میشد، این بود که این 4 کالا در تولید برخی کالاهای دیگر هم نقش دارند و قیمت تمام شده آنها را افزایش میدهند که تاحدودی درست بود.
بررسیها نشان میدهد که برخی میوه ها از سر مزرعه تا بازار 300 درصد رشد قیمت دارد و از میدان مرکزی میوه تا مغازه 100 افزایش مییابد.
بر اساس آمارهای فائو ایران در تولید محصولات کشاورزی، زراعی و باغی در ۶۸ محصول کشاورزی جایگاه نخست تا پانزدهم جهان را دارد، در تولید میوه در خاورمیانه و شمال آفریقا مقام اول را داراست.
حتی میوههای صادراتی که بعضا چند قاره طی می شود تا به بازار ایران برسد نیز به گرد قیمتهای داخلی نمیرسد.
این دست به دست شدنها در مورد میوههای خارجی مانند موز، انبه و آناناس بیشتر است و همینها عاملی برای رشد قیمت میشود. تازه پس از اینکه مغازه دار میوه را از اینها می خرد آنها نیز افزایش خارج از مصوب اعمال میکنند و همینها باعث میشود که قیمتهای فضایی را در بازار شاهد باشیم.
سرانه تولید میوه در دنیا 80 کیلوگرم است و این رقم در کشور ما به 200 کیلوگرم میرسد. همچنین در سالهای مختلف ایران رتبه هشتم تا دهم دنیا را در تولید میوه در اختیار دارد.
تورم انتظاری مهمترین عامل رشد قیمت میوه
دلالان از ابتدای زنجیره یعنی تولید، با خرید کردن به قیمت پایین از تولید کننده و فروش به قیمت بالا در بازار کار را آغاز میکنند، این دلالان بعضی موقع چند دست میشود تا به بازار برسد.
اما بخش عمده ای از این افزایش قیمت به این دلیل بود که تورم انتظاری در جامعه ایجاد شد و هر صنفی انتظار داشت کالاهای آنها هم باید گران شود و در سایه عدم نظارت و یا سخت بودن نظارت این افزایش قیمتها را دامن زدند که میوه هم جزو اینها بود و گرنه هیچ اتفاقی در صنف میوه قبل و بعد از اجرای اصلاح یارانه ها رخ نداده است.
بر اساس قانون مصوب اصناف، میوه فروشی ها مجازند تنها 30 درصد به قیمتی که از میادین مرکزی میخرند اضافه کنند، اما بررسیها نشان میدهد که افزایشهای بیش از 100 درصد هم وجود دارد در حالی که بعضا فاصله خرید تا فروش به دو کیلومتر هم نمیرسد.
انتهای پیام/