این ماموریتها که بخشی از «برنامه دیسکاوری» ناسا است، هدف آن درک شرایط جوی سیاره زهره است و اینکه چگونه این سیاره که دارای بسیاری از ویژگیهای سیاره زمین است تا این حد گرم شده است. سال ۲۰۱۹ ناسا اعلام کرد به عنوان بخشی از «برنامه دیسکاوری»(Discovery Program)، چهار ماموریت که دانشمندان در حال کار بر روی آن هستند را انتخاب کرده است و قصد دارد تا سال آینده یک الی دو مورد از چهار ماموریت مذکور را به عنوان ماموریت رسمی انتخاب کند که حال آن دو ماموریت انتخاب شده است. ناسا تقریبا ۵۰۰ میلیون دلار برای توسعه هر ماموریت اعطا میکند. انتظار میرود که هر یک از این دو ماموریت در بازه زمانی ۲۰۲۸ تا ۲۰۳۰ پرتاب شوند.
«سوزان اسمرکار» دانشمند تحقیقاتی ارشد در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در کالیفرنیای جنوبی، در بیانیهای رسانهای گفت: ما برای مدت طولانی درگیر این ایده بودیم که لیتوسفر زهره راکد و ضخیم است، اما دیدگاه ما اکنون در حال تکامل است.
آیا این خبر مفید بود؟
خبرگزاری برنا- گروه علمی و فناوری؛ ناسا میگوید دادههای بایگانی نشانههایی از فعالیت زمینگرمایی را نشان میدهند، کشفی که پنجرهای را رو به آن که چگونه سیاراتی مانند زمین ممکن است حتی قبل از تشکیل صفحات تکتونیکی سطوح پویا داشتهاند، باز میکند. این تحقیق نشان میدهد که زهره ممکن است احتمالاً مانند فعالیتهای زمین ساختی اولیه روی زمین گرمای خود را از فعالیتهای زمینشناسی در مناطقی به نام تاج از دست بدهد.
«زهره» صفحات تکتونیکی ندارد، بنابراین اینکه این سیاره چگونه گرمای خود را از دست میدهد و چه فرآیندهایی سطح آن را شکل میدهد، سوالات طولانی مدت در علم سیاره بوده است. این مطالعه با استفاده از مشاهداتی که فضاپیمای ماژلان در اوایل دهه ۱۹۹۰ از ویژگیهای زمینشناختی شبه دایرهای روی زهره به نام تاج(coronae) انجام داد، به این راز میپردازد. با انجام اندازهگیریهای جدید تاج در تصاویر ماژلان، محققان به این نتیجه رسیدند که تاج در جایی قرار دارد که لیتوسفر سیاره در نازکترین و فعالترین حالت خود قرار دارد.
انتهای پیام/
سیاره زهره به یک مورد جذاب برای مطالعه تبدیل شده است و به همین دلیل، دانشمندان در حال برنامهریزی ماموریتهای مختلف برای شناخت هرچه بیشتر این سیاره هستند. سیاره زهره را «خواهر شیطانی زمین» مینامند و بسیاری از محققان پیشنهاد کردهاند که این سیاره آتشین را به خانه جدید خود تبدیل کنیم، اما هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که درباره آن نمیدانیم و این به این دلیل است که در حال حاضر تنها یک فضاپیمای اختصاصی در حال مطالعه زهره است و آخرین ماموریت بازدیدکننده رباتیک ناسا به این سیاره به نام مأموریت «ماژلان» در سال ۱۹۹۴ به پایان رسیده است.
برنامه ناسا
آژانس فضایی اروپا قصد دارد بین سالهای ۲۰۳۱ و ۲۰۳۳، مدارگرد جدیدی را به سیاره زهره پرتاب کند. آژانس فضایی اروپا قرار است مدارگرد خود موسوم به «EnVision» را به این سیاره بفرستد تا دلیل تفاوت آن با زمین را مورد بررسی قرار دهد. ماموریت اصلی آن، این است که بفهمد فرآیندهای درون سیاره زهره مانند آتشفشانخیزی و تخلیه گرمای داخل آن چگونه به مرور بر جو اثر گذاشتهاند.
محققان بر روی ۶۵ تاج که قبلا مطالعه نشده بودند و تا چند صد مایل عرض داشتند، تمرکز کردند. برای محاسبه ضخامت لیتوسفر اطراف آنها، آنها عمق ترانشهها و برآمدگیهای اطراف هر تاج را اندازه گرفتند. آنچه دریافتند این است که برجستگیها در مناطقی که لیتوسفر انعطاف پذیرتر یا الاستیکتر است، با هم فاصله بیشتری دارند. با استفاده از یک مدل کامپیوتری از نحوه خم شدن یک لیتوسفر الاستیک، آنها مشخص کردند که به طور متوسط، لیتوسفر در اطراف هر تاج حدود ۷ مایل(۱۱ کیلومتر) ضخامت دارد – بسیار نازکتر از آنچه مطالعات قبلی نشان میدهد. این مناطق دارای جریان گرمایی تخمینی هستند که بیشتر از میانگین زمین است که این امر نشان میدهد تاجها از نظر زمینشناسی فعال هستند. در حالی که زهره ساختار زمینساختی به سبک زمین ندارد، به نظر میرسد این مناطق از لیتوسفر نازک اجازه میدهند مقادیر قابل توجهی از گرما خارج شود.
برنامه آژانس فضایی اروپا
جالب اینجاست که زهره دریچهای به گذشته ارائه میدهد تا به ما کمک کند بهتر بفهمیم زمین ممکن است بیش از ۲.۵ میلیارد سال پیش چگونه بوده است.
ماموریتهای ناسا برای مطالعه سیاره زهره، «وریتاس»(VERITAS) و «داوینچی»(DAVINCI) نامیده میشوند، در حالی که ماموریت آژانس فضایی اروپا «انویژن» (EnVision) نام خواهد داشت.
مدارگرد EnVision، سه ابزار اصلی علمی به همراه خواهد داشت؛ یک ژرفاسنج رادار برای بررسی ساختار زیرزمینی سیاره، یک مجموعه طیفسنج برای بررسی ترکیب شیمیایی سطح و جو زهره و یک سیستم رادار اضافه برای نقشهبرداری از سطح سیاره. سیستم رادار نهایی توسط ناسا فراهم خواهد شد تا بخشی از همکاری این دو آژانس فضایی باشد.