ربات‌های جدید با قابلیت خودترمیمی

انرژی برای “زندگی”

تعمیر و کپی کردن خود

 





شکل‌های حیات بیولوژیکی مانند ما برای کار کردن به انرژی نیاز دارند. ما غذای خود را از طریق ترکیبی از غذا، آب و اکسیژن دریافت می کنیم. اکثر گیاهان نیز برای رشد به نور نیاز دارند. به همین ترتیب، یک ربات همیشگی به منبع انرژی دائمی نیاز دارد. در حال حاضر، انرژی الکتریکی بر عرضه انرژی در دنیای رباتیک غالب است. بیشتر ربات‌ها با ترکیب شیمیایی باتری‌ها کار می‌کنند. یک نوع باتری جایگزین پیشنهاد شده است که از زباله های هسته ای و الماس های بسیار نازک در هسته خود استفاده می کند. مخترعان، یک استارت‌آپ در سانفرانسیسکو به نام باتری الماس نانو، ادعا می‌کنند عمر باتری احتمالی ده‌ها هزار سال است. ربات‌های بسیار کوچک کاربرهای ایده‌آلی برای چنین باتری‌هایی خواهند بود.

اما راه‌حل طولانی‌مدت محتمل‌تر برای نیرو دادن به روبات‌ها ممکن است شامل معادلات شیمی و حتی زیست‌شناسی متفاوت باشد. در سال 2021، دانشمندان آزمایشگاه برکلی و UMAss Amherst در ایالات متحده نشان دادند که نانوربات‌های کوچک می‌توانند انرژی خود را از مواد شیمیایی موجود در مایعی که در آن شنا می‌کنند دریافت کنند. محققان اکنون در حال کار بر روی این هستند که چگونه این ایده را به ربات‌های بزرگ‌تری که می‌توانند روی سطوح جامد کار کنند، ارتقا دهند.


خبرگزاری برنا- گروه علمی و فناوری؛ به نظر می رسد هوش مصنوعی مبتنی بر رایانه با سرعتی بی سابقه در حال پیشرفت است. اما سرعت پیشرفت در علم رباتیک  که می‌توانیم آن را تجسم فیزیکی بالقوه هوش مصنوعی بدانیم  کند است. آیا ممکن است سیستم‌های هوش مصنوعی آینده برای تعامل با جهان به «جسم‌های» روباتیک نیاز داشته باشند؟ اگر چنین است، آیا ایده های کابوس وار مانند ربات خود ترمیم کننده و تغییر شکل T-1000 از فیلم ترمیناتور 2 به ثمر می رسد؟ و آیا می‌توان رباتی ایجاد کرد که بتواند برای همیشه زندگی کند؟

بخوانید:  روند ابتلا به کرونا در استان کرمان خیز برداشته است

نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف





منبع

آیا ایده های کابوس وار مانند ربات خود ترمیم کننده و تغییر شکل T-1000 از فیلم ترمیناتور 2 به ثمر می رسد؟ و آیا می‌توان رباتی ایجاد کرد که بتواند برای همیشه زندگی کند؟