الان برای قضاوت این مربی زود است و باید با او فرصت داد، اما ناگفته پیداست که “موتا” حتی جزو ۱۰ گزینه اول فدراسیون هم نبود و بخاطر شرایط مالی فدراسیون و کسری بودجه شرایط برای جذب مربیان بزرگتر فراهم نشد، چون کار بزرگ نیاز به بودجه بزرگ دارد.
مدارکی در اختیار خبرنگار برنا قرار گرفت که نشان می‌دهد برخی از لژیونر‌ها که قرارد‌های بالایی دارند طبق هماهنگی با مدیر برنامه‌های خود یک قرارداد صوری تهیه کرده و برای فدراسیون ارسال می‌کردند تا مبلغ بسیار کمی را به والیبال ایران بدهند.
از چندین ماه قبل این ۱۰ درصد‌ها دریافت شد تا شرایط برای اردو‌های بهتر، جذب مربی بزرگتر و … فراهم شود، اما اتفاقاتی رخ داد که در شان والیبال ایران نبود.
به هر حال امید می‌رود این مشکلات هرچه زودتر برطرف شود حق فدراسیون داده شود تا این رشته محبوب بتواند به روز‌ها اوج خود بازگردد.
در این میان اگر بازیکنان طبق قانون، ۱۰ درصد حق ترانسفر خود به باشگاه‌های خارجی را به فدراسیون ارائه میدادند قطعا این کسری بودجه جبران میشد.
فدراسیون والیبال چند سال است قانون ۱۰ درصد از قرارداد لژیونر‌ها را دارد، اما گاهی اوقات با بازیکنان راه می‌آمد و این پول را میبخشید، اما در زمانی که این مجموعه برای جذب مربی تراز اول نیاز به بودجه داشت، بهتر بود ملی پوشان با فدراسیون همکاری کنند.
به طور مثال اگر قرارداد یک والیبالیست با تیم اروپایی بالای ۳۰۰ هز ار یورو بود، او قرارداد ۳۰ هزار یورویی برای فدراسیون ارسال می‌کرد و ۱۰ درصد از آن را به والیبال کشورمان میداد!مدارک در دست خبرنگار برنا نشان می‌دهد متاسفانه این کار انجام پذیرفته که جای تامل بسیار دارد.
به گزارش خبرنگار ورزشی حبرگزاری برنا، والیبال ایران چندین ماه پیگیر جذب مربی خارجی بزرگ بود و اسامی مطرح شد که تقریبا همه میدانستند جذب آنها غیر ممکن است و در نهایت قرعه به نام “موتا” افتاد که خیلی‌ها اصلا او را نمیشناختند.
البته تمام لژیونر‌ها این کار را انجام ندادند، اما حتی یک نمونه از آن هم جای تاسف و ناراحتی دارد.
کسی منکر زحمات لژیونر‌ها و پولی که آنها باید بگیرند نیست. هر مقدار که یک والیبالیست پول دریافت می‌کند قطعا حق او است، اما ۱۰ درصد قانونی چرا نباید به فدراسیون پرداخت شود؟ مگر فدراسیون کم برای این بازیکنان زحمت کشیده است؟
انتهای پیام/